بیوگرافی بیوگرافی آلبر کامو

[Bardiia]

کالیگولا




کامو در سال ۱۹۴۳ با انتشار نمایش‌نامه کالیگولا سه‌گانۀ خود را تکمیل کرد. در واقع، او کالیگولا را سال ۱۹۳۸ در الجزایر نوشت و پس از بازنویسی‌های مکرر، ۷ سال بعد آن را در پاریس به روی صحنه برد. این نمایش‌نامه شامل چهار پرده است.


انتخاب قهرمان اصلی کتاب در تاریخ روم باستان ریشه دارد. کالیگولا سومین امپراتور روم و اولین امپراتور از خاندان آگوستوس بود. او از سال ۳۷ تا ۴۱ بعد از میلاد مسیح در روم حکومت می‌کرد.


کالیگولا پس از مرگ معشوقه‌اش براثرِ بیماری، مرگ را به معنای واقعی و از نزدیک‌ترین حالت ممکن درک می‌کند؛ همین باعث می شود او ازمعنای زندگی احساس پوچی برداشت کند. در مقابل این احساس، او با رفتارهایی وحشیانه و قدرت‌طلبانه می‌کوشد ضعف خود دربرابر مرگ را جبران کند که البته بی‌فایده است.

 

[Bardiia]

نظر ویل دورانت درباره آلبر کامو

ویل دورانت، فیلسوف و تاریخ‌نگار نامدار آمریکایی، درباره شخصیت و سبک کامو می‌گوید: «کامو در وسیع‌ترین معنای کلمه انسان‌گرا بود. کامو اندیشۀ خود را از آسمان به امور انسانی هدایت کرد. تلاش می‌کرد که میراث فرهنگی انسان را حفظ کند و انسان‌تر از آن بود که ایدئولوژی‌هایی را بپذیرد که به انسان فرمان می‌دهد تا انسان را بکشد. شاید به همین دلیل بود که از تمام احزاب سیاسی کناره گرفت. او در کتاب طاعون از زبان تارو می‌گوید: “من در دنیای امروز جایی ندارم. هنگامی که قاطعانه از کشتن سر باز زدم، خود را به انزوایی محکوم کردم که هرگز پایانی ندارد.”»

 

[Bardiia]

جوان‌ترین و اولین برنده نوبل ادبیات از قاره آفریقا

آلبر کامو، سال ۱۹۵۷ یعنی دو سال قبل از مرگش موفق شد به‌عنوان دومین فرد جوان و اولین نفر از قاره آفریقا جایزه نوبل را دریافت کند. بنیاد نوبل دلیل انتخاب او را این‌چنین بیان می‌کند: «به‌خاطر آثار مهم ادبی‌ای که به‌روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد.»

 

[Bardiia]

پایان زندگی آلبر کامو

ژانویه سال ۱۹۶۰ کامو درحالی‌که رمان تازه‌ای به‌ نام «آدم اول» را در دست نوشتن داشت، چشم از جهان فروبست. در چهارم این ماه، او از سفر با قطار به‌همراه خانواده‌اش منصرف شد و با دوست و ناشر کتاب‌هایش، میشل گالیمار، برای سفر همراه شد. آنها به مقصد نرسیدند و هردو در سانحه رانندگی جان باختند.

 

[Bardiia]

سایر آثار آلبر کامو در یک نگاه
رمان‌ها

• طاعون/ ۱۹۴۷؛
• سقوط / ۱۹۵۶؛
• مرگ خوش: نوشته‌شده در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸ و منتشرشده در سال ۱۹۷۱؛
• آدم اول: کامو پیش از به‌پایان‌رساندن این اثر جان باخت. این اثر در سال ۱۹۹۵ به‌صورت نیمه‌تمام منتشر شد.

نمایش‌نامه‌ها

• مرثیه‌ای برای راهبه/ ۱۹۵۶: اقتباس از رمانی نوشته ویلیام فاکنر با همین نام؛
• سوءتفاهم/ ۱۹۴۴؛
• حکومت‌نظامی/ ۱۹۴۸؛
• دادگستران/ ۱۹۴۹؛
• تسخیرشدگان/ ۱۹۵۹: اقتباس از رمانی نوشته فئودور داستایفسکی با همین نام.

آثار غیرداستانی

• پشت‌ورو/ ۱۹۳۷ (مجموعه مقاله)؛
• عیش/ ۱۹۳۸ (مجموعهٔ چهار جستار)؛
• افسانه سیزیف/ ۱۹۴۲؛
• انسان طاغی/ ۱۹۵۱؛
• متافیزیک مسیحی/ ۱۹۵۳؛
• وقایع‌نامه الجزایر/ ۱۹۵۸.