انتشار یافتهها
تالارها
نوشتههای جدید
جستجو در تالارها
جدیدترینها
نوشتههای جدید
آیتمهای جدید
آخرین فعالیت
کاربران
کاربران ثبت نام شده
بازدیدکنندگان فعلی
بوفه
مدالها
حمایت مالی
اشتراک ویژه
بازیها
بازی 2048
مار بازی
ورود
ثبتنام
جدیدترینها
جستجو
جستجو
فقط جستجوی عنوانها
توسط:
نوشتههای جدید
جستجو در تالارها
منو
ورود
ثبتنام
نصب برنامه
نصب
★پیدا کردن رمانهای بینام★
سلام مهمون عزیز امیدوارم حالت خوب باشه. تا حالا شده خلاصهی یه رمانی که قبلاً خوندیش یادت باشه؛ اما اسم اثر رو فراموش کرده باشی؟! اگه این مشکل رو داری اصلاً نگران نباش، کافیه توی انجمن رمانیک ثبت نام کنی و خلاصه رمان رو توی این تاپیک بگی. اینطوری با یه تیر دو نشون زدی هم اسم رمانی که دنبالش بودی و پیدا میکنی، هم به خانواده بزرگ رمانیک میپیوندی و حالا میتونی کلی رمان جدید بخونی و اگه خواستی هم خودت دست به قلم بشی.
دوست داری اخبار طنز بنویسی؟ و باعث خندوندن کاربرا بشی؟ برای خبرنگار شدن بپر اینجا.
علاقه داری به نویسندهها کمک کنی تا اشکالات نگارشی خودشون رو برطرف کنن؟ برای ویراستار شدن کلیک کن.
به نظارت علاقه داری؟ دوست داری به نویسندهها توی پیشبرد اثرشون کمک کنی و ناظرباشی؟ آموزش هم داریم. کلیک کن^^
تو هم میتونی وبتون و مانگا و مانهوا ادیت بزنی! برای ادیتور شدن کلیک کن
برای پیوستن به تیم تدوین کلیک کن تا توی ساخت کلیپ حرفهای بشی.
برای اعلام آمادگی رنک بازرس کلیک کن تا توی حفظ و رعایت قوانین بهمون کمک کنی.
به طراحی جلد علاقه داری؟ دوست داری برای آثار یه جلد با خلاقیت خودت طراحی کنی؟ کلیک کن
. . .
تالارها
آموزش
آموزش نویسندگی
مطالب آموزش نویسندگی
آیا می توانیم از سبک و سیاق و فرم روایی رمانی که خوانده ایم و دوست داشته ایم برای نوشتن رمان خودمان استفاده کنیم؟
جاوا اسکریپت غیر فعال میباشد. برای تجربه بهتر، جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال کنید.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
پاسخ به موضوع
نوشته
<blockquote data-quote="Thumbelina" data-source="post: 123907" data-attributes="member: 3925"><p><h3><span style="font-size: 16px">الگوبرداری در نویسندگی </span></h3><p>طبیعتا پیش آمده است که ما با خواندن کتابی و علاقمند شدن به آن، بخواهیم در ابتدای مسیر نویسندگی مان، شیوه ی روایی آن (نحوه ی داستان گویی) را الگوی خودمان قرار بدهیم. مانند دیگرانی که یک رمان در سیاق رئالیسم جادویی، جریان سیال ذهن، مینی مالیستی، رمان نو فرانسه و ... خوانده اند و به این نوع کارها تعلق خاطر پیدا کرده اند. یا سبک نویسنده ای خاص را (مارکز، هدایت، فالکنر، کارور و ...) دوست داشته اند و خواسته اند به مانند او بنویسند.</p><p> </p><p></p><p>اگر به این قضیه صرفا از دریچه ی تکنیک نگاه بکنیم، بله، امری شدنی هست. می توانیم همان تکنیک ها را در کار خودمان پیاده بکنیم و دنباله روی یک مکتب یا سبک خاص باشیم.</p><p>اما اگر یک رابطه ی معنی دار و اصیل را میان ویژگی های نویسنده و سبک او بپذیریم و شکل گیری داستان را از بطن اندیشه ی نویسنده و شرایطی که در آن زندگی می کند بدانیم، نگاهمان به قضیه فرق خواهد کرد.</p><p>در واقع زمانی که ما تکنیک و شیوه ی روایی یک نویسنده ی دیگر را را برای روایت رمان خود به کار می بریم، این فقط تکنیک او نیست که در کار ما وارد می شود، بلکه اندیشه و جهان بینی او هم در داستان گویی ما حضور پیدا می کند، همچنین هرآنچه که اندیشه و جهان بینی او را شکل داده است، مثلا محیط اجتماعی و فرهنگیِ زمانه ی او، جریانات سیاسی و حتی اقتصادی که در زندگی او تاثیرگذاشته است.</p><p>فرم و محتوا در اثر هنری از هم تفکیک ناپذیر هستند. فرم نتیجه ی نگاه ویژه ی هنرمند به محتوا و موضوع هست. این نگاه هنرمند هست که فرم را در محتوا می بیند و از دل محتوا بیرون می کشد. بنابراین از هر فرمی برای نوشتن هر نوع محتوایی نمی شود استفاده کرد. فرم کشف می شود و چیزی عاریتی نیست که بخواهیم آن را از هنرمندی دیگر قرض بگیریم. فرم مانند لباسی نیست که بر تن هر انسانی بنشیند و «بیاید» و توی تنش زار نزند. فرم چیزی هست که از درون محتوا بر می آید و نه اینکه از بیرون آن را بپوشاند و به آن الصاق شود.</p><p>به غیر از این مسئله ی اصلی که صحبتش رفت، همیشه باید حواسمان به فاصله ی زمانی و اجتماعی موجود میان عصر خودمان و عصر یک هنرمند دیگر باشد. مثلا کسی بیاید و سبک الکساندردوما یا ویکتورهوگو و حتی نویسندگان متاخرتر (مثل فالکنر و همینگوی و مارکز) را الگوی خودش قرار بدهد، این فاصله ی زمانی و فرهنگی و فکری ...</p><p>بنابراین وظیفه ی هنرمند (در اینجا نویسنده / رمان نویس/ داستان نویس) هست که فرزند زمانه ی خودش باشد و قبل از هر چیزی خودش را کشف کند و بعد زمانه ای که در آن زندگی می کند را با همه ی ابعادش بشناسد. اگر این شناخت درون و بیرون به درستی صورت بگیرد، به صورت طبیعی شیوه ی روایی (داستان گویی و رمان نویسی) نویسنده شکل خواهد گرفت، بدون آنکه دنباله روی دیگران باشد.</p><p>ما همواره باید نویسندگان پیشین را بخوانیم و از آنها بیاموزیم، اما در نهایت باید نگاه و سبک خودمان را نسبت به مسائل داشته باشیم.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Thumbelina, post: 123907, member: 3925"] [HEADING=2][SIZE=16px]الگوبرداری در نویسندگی [/SIZE][/HEADING] طبیعتا پیش آمده است که ما با خواندن کتابی و علاقمند شدن به آن، بخواهیم در ابتدای مسیر نویسندگی مان، شیوه ی روایی آن (نحوه ی داستان گویی) را الگوی خودمان قرار بدهیم. مانند دیگرانی که یک رمان در سیاق رئالیسم جادویی، جریان سیال ذهن، مینی مالیستی، رمان نو فرانسه و ... خوانده اند و به این نوع کارها تعلق خاطر پیدا کرده اند. یا سبک نویسنده ای خاص را (مارکز، هدایت، فالکنر، کارور و ...) دوست داشته اند و خواسته اند به مانند او بنویسند. اگر به این قضیه صرفا از دریچه ی تکنیک نگاه بکنیم، بله، امری شدنی هست. می توانیم همان تکنیک ها را در کار خودمان پیاده بکنیم و دنباله روی یک مکتب یا سبک خاص باشیم. اما اگر یک رابطه ی معنی دار و اصیل را میان ویژگی های نویسنده و سبک او بپذیریم و شکل گیری داستان را از بطن اندیشه ی نویسنده و شرایطی که در آن زندگی می کند بدانیم، نگاهمان به قضیه فرق خواهد کرد. در واقع زمانی که ما تکنیک و شیوه ی روایی یک نویسنده ی دیگر را را برای روایت رمان خود به کار می بریم، این فقط تکنیک او نیست که در کار ما وارد می شود، بلکه اندیشه و جهان بینی او هم در داستان گویی ما حضور پیدا می کند، همچنین هرآنچه که اندیشه و جهان بینی او را شکل داده است، مثلا محیط اجتماعی و فرهنگیِ زمانه ی او، جریانات سیاسی و حتی اقتصادی که در زندگی او تاثیرگذاشته است. فرم و محتوا در اثر هنری از هم تفکیک ناپذیر هستند. فرم نتیجه ی نگاه ویژه ی هنرمند به محتوا و موضوع هست. این نگاه هنرمند هست که فرم را در محتوا می بیند و از دل محتوا بیرون می کشد. بنابراین از هر فرمی برای نوشتن هر نوع محتوایی نمی شود استفاده کرد. فرم کشف می شود و چیزی عاریتی نیست که بخواهیم آن را از هنرمندی دیگر قرض بگیریم. فرم مانند لباسی نیست که بر تن هر انسانی بنشیند و «بیاید» و توی تنش زار نزند. فرم چیزی هست که از درون محتوا بر می آید و نه اینکه از بیرون آن را بپوشاند و به آن الصاق شود. به غیر از این مسئله ی اصلی که صحبتش رفت، همیشه باید حواسمان به فاصله ی زمانی و اجتماعی موجود میان عصر خودمان و عصر یک هنرمند دیگر باشد. مثلا کسی بیاید و سبک الکساندردوما یا ویکتورهوگو و حتی نویسندگان متاخرتر (مثل فالکنر و همینگوی و مارکز) را الگوی خودش قرار بدهد، این فاصله ی زمانی و فرهنگی و فکری ... بنابراین وظیفه ی هنرمند (در اینجا نویسنده / رمان نویس/ داستان نویس) هست که فرزند زمانه ی خودش باشد و قبل از هر چیزی خودش را کشف کند و بعد زمانه ای که در آن زندگی می کند را با همه ی ابعادش بشناسد. اگر این شناخت درون و بیرون به درستی صورت بگیرد، به صورت طبیعی شیوه ی روایی (داستان گویی و رمان نویسی) نویسنده شکل خواهد گرفت، بدون آنکه دنباله روی دیگران باشد. ما همواره باید نویسندگان پیشین را بخوانیم و از آنها بیاموزیم، اما در نهایت باید نگاه و سبک خودمان را نسبت به مسائل داشته باشیم. [/QUOTE]
درج نقلقولها...
پاسخ دادن
تالارها
آموزش
آموزش نویسندگی
مطالب آموزش نویسندگی
آیا می توانیم از سبک و سیاق و فرم روایی رمانی که خوانده ایم و دوست داشته ایم برای نوشتن رمان خودمان استفاده کنیم؟
سلام
دوست عزیز
جهت انتشار آثار و یا حمایت از نویسندههای انجمن، اکنون به خانوادهی رمانیک بپیوندید.
با ما اوقات خوشی را تجربه خواهید کرد. 🌹
تالار
فراخوانها
آموزش
کار با انجمن
قوانین
کلی
قوانین
فرستادن موضوع و نوشته
بالا
پایین