معرفی آشنایی با همسران و فرزندان چهار خلیفه

[خانوم ماه]

ابوبکر
عمر
عثمان
علی


ابوبکر

۱ قتیله بنت عبدالعزی

او از خاندان عامر بن لعیه از قبیله قریش بود. او از ازدواج با ابوبکر صاحب دو فرزند بنام‌های اسما و عبدالله شد. پس از تولد عبدالله، ابوبکر از قتیله جدا شد. پس از آن بود که ابوبکر اسلام آورد و قتیله اسلام نیاورد. در مورد مسلمان بودن یا نبودن او اختلاف است. بیشتر منابع اشاره می‌کنند که او اسلام نیاورد

 

[خانوم ماه]

ابوبکر
اسما بنت ابی‌بکر

و به عنوان یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های اسلامی شناخته می‌شود، او در طول هجرت محمد از مکه تا مدینه به او کمک کرد.
نقل شده وی هجدهمین شخصی بود که دین  را پذیرفت. او به همسری زبیر بن عوام درآمد و دو پسر به نام‌های عبدالله و عروه برای او به دنیا اورد. و در سال ۷۳ پس از هجرت (۷۳ قمری) اندکی پس از درگذشت پسرش عبدالله در سن ۱۰۴ سالگی درگذشت.

زبیر بن عوام

همون زبیر معروف که اول جز یارانه پیامبر بود و بعد در جنگ جمل علیه امام علی قیام کرد و در آخر بعد از پشیمونی توسط دوستان خودش کشته شد.

عبدالله بن زبیر بن عوام

او نخستین کودکی بود که از مهاجرین زاده می‌شد. او در جوانی همراه با پدرش در در فتوحات مسلمانان شرکت کرده بود و در سوریه و مصر جنگیده بود و بعدها به ترتیب نقشی محوری در فتوحات شمال آفریقا و مناطق شمالی ایران به‌دست مسلمانان ایفا کرد. در هنگام فتنه اول او در کنار خاله‌اش عایشه علیه خلیفه وقت، علی بن ابی طالب جنگید. ابن‌زبیر همراه با گروه بزرگی از قریش و انصار رهبری مسلمانان ساکن حجاز (عربستان غربی) را در مخالفت با موروثی شدن خلافت به‌وسیلهٔٔ بنی امیه برعهده داشت.

عروة بن زبیر

عروه، دانشمند، راوی حدیث و فقیه پرتلاشی بود. احادیث متعددی از او نقل شده‌است. او می‌گوید من در روز جنگ جمل پسر کوچکی بودم و به همین جهت من را در جنگ شرکت ندادند. داستانی از او حکایت شده‌است که روزی او با دو برادرش مصعب و عبدالله در مسجد الحرام نشسته بودند و هر کدام آرزوی خود را بیان کردند، یکی از آنان آرزو کرد که حرمین را صاحب شود و به خلافت مسلمانان برسد. یکی دیگر گفت که می‌خواهم مالک عراق شوم و با فلان زن ازدواج کنم. عروة بن زبیر گفت من آرزو دارم که زهد در دنیا و رستگاری در آخرت داشته باشم و از من دانش، روایت کنند. عروه به مدینه مهاجرت کرد و در همان جا سکنی گزید. چاهی در مدینه به نام اوست، عروه در مدینه را او حفر کرده که هیچ چاهی به شیرینی آب آنجا یافت نمی‌شد. او در مزرعه خود در اطراف مدینه در سال ۹۴ هجری قمری از دنیا رفت.

 

[خانوم ماه]

ام رومان
(با نام کامل زینب بنت عامر بن عویمر بن عبد شمس بن عتاب الکنانیة)
همسر ابوبکر ام رومان اصالتاً اهل مصر بود و ابوبکر او را از بندر اسکندریه به عربستان آورده بود

فرزندان: عایشه و عبدالرحمن
عبدالرحمن:
بعد از پدرش ابوبکر به دین اسلام گروید. محمد پیامبر اسلام، نام او را از عبدالعزی به عبدالرحمن تغییر داد. وی در نبرد بدر در کنار کفار و در جنگ های احزاب و تبوک و بنی مصطلق در سپاه اسلام می‌جنگید. پس از مرگ محمد، عبدالرحمن در نبردهای رده شرکت جست. پس از مرگ ابوبکر عبدالرحمن پسر ابوبکر از افراد مورد اعتماد عمر (خلیفه دوم) بود. در جنگ جمل در برابر خواهرش در لشکر علی علیه السلام حضور داشت. وقتی معاویه جانشینی یزید را مطرح کرد، عبدالرحمن زبان به اعتراض گشود و گفت که «حال می‌خواهید سنت قیصر و کسری را احیاء کنید؟» مروان حکم او را به مرگ تهدید کرد اما عبدالرحمن هم‌چنان علیه حکومت یزید سخن می‌گفت. عبدالرحمن حتی حاضر نشد در برابر ده هزار دیناری که معاویه به او پیشنهاد داده بود؛ با یزید بیعت کند. عبدالرحمن پیش از اسلام آوردن با لکیعه دختر ابوسفیان ازدواج کرد.

 

[خانوم ماه]

اسماء دختر عمیس

پدرش از قبیله بنی هاشم بود. مادرش هند نام داشت و خواهر ناتنی‌اش میمونه از زنان پیامبر بود. خواهرش سلمی همسر حمزه بن عبدالمطلب بود. اسماء بنت عمیس با خانواده فاطمه رفت‌وآمد بسیار نزدیکی داشت. او اولین تابوتی را که در اسلام ساخته شد، برای فاطمه ساخت. اینکه گفته می‌شود وی قابله حسنین بوده‌است اشتباه بوده، و احتمالاً منظور سلمی است، زیرا وی در آن زمان همسر جعفر بن ابوطالب بوده و در حبشه حضور داشت.

• اسماء نخست با جعفر بن ابوطالب مشهور به جعفر طیار برادر علی ازدواج کرد. در سال هشتم پس از هجرت جعفر در جنگ موته کشته شد.
• پس از کشته شدن جعفر، اسماء با ابوبکر ازدواج کرد و برای او فرزندی به نام محمد بن ابوبکر به دنیا آورد.
• 
  
• پس از درگذشت ابوبکر اسماء با علی بن ابوطالب ازدواج کرد. علی، محمد بن ابوبکر را تحت سرپرستی خود گرفت و همچنین اسما از علی صاحب ۲ پسر به نام‌های عون و یحیی شد.

عبدالله بن جعفر بن ابوطالب

فرزند اسما و جعفر بن ابوطالب که به حبشه مهاجرت کرد و به جعفر طیار معروف است. عبدالله بعدها همسر زینب کبری دختر علی بن ابوطالب و فاطمه زهرا می‌شود. عبدالله به خاطر بخششهایش مشهور شد و لقب بحر الجود را کسب کرد.
 عبدالله بن جعفر با زینب دختر علی‌ بن ابی‌طالب ازدواج کرد. ثمره این ازدواج چهار پسر(علی، عباس، عون، محمد) که هر چهار نفر در واقع کربلا به شهادت رسیدن و یک دختر به نام ام کلثوم بود.
عبدالله در زمان حیات زینب، با لیلا دختر مسعود نیز ازدواج کرد، و پس از درگذشت زینب، خواهر وی، ام کلثوم را به همسری گرفت.
نامش در زمان خلافت علی و پس از آن در چندین جا در تاریخ آمده‌است. وقتی که معاویه با شایعاتی در صدد تخریب وجهه قیس بن سعد والی خلیفه در مصر بود، عبدالله بن جعفر به علی بن ابوطالب پیشنهاد داد که قیس را بردارد و محمد بن ابی بکر را به جایش به مصر بگمارد. علی بالاخره راضی شد و این کار را کرد. اما انتخاب محمد بن ابی بکر باعث شد که مصر در مدت کوتاهی دچار کشمکش و آشوب گردد.

محمد بن ابوبکر

محمد بن ابوبکر پسر ابوبکر اولین خلیفه راشدین بود و پس از فوت ابوبکر، علی بن ابوطالب سرپرستی او را به عهده گرفت و در دامان علی بزرگ شد. محمدبن ابوبکر زمانی که پیامبر قصد انجام آخرین حج زندگی خویش را داشتند، متولد شد و عایشه، خواهر وی کنیه او را «اباالقاسم» گذاشت. اسما از قبیله خثعم وی را زیر درختی که پیامبر اسلام در هنگام احرام حجه الوداع به آنجا رفته بود، به دنیا آورد و این موضوع را بعدها به محمد گفت. محمد از قبیله قریشی تیم بن مره بود. محمد از طرف مادرش اسما که قبلاً با جعفر و بعد از مرگ ابوبکر (زمانی که محمد احتمالاً ۳ ساله بود) با علی ازدواج کرد، به خاندان ابوطالب متصل می‌شد و محمد در دامان علی بزرگ شد. محبت علی به محمد ابوبکر باعث شده بود محمد تعصب عجیبی روی علی داشته باشد.. محمد پسری به نام فقیه القاسم بن محمد داشت و به این خاطر هم کنیه و هم اسم محمد پیامبر اسلام گردید
محمد از اولین مخالفان عثمان بود و به اتفاق محمد بن ابی حذیفه از دستور عبدالله بن ابی سرح مبنی بر حضور در لشکرکشی، سر باز زده و لیستی از «جرایم» عثمان را تهیه کرد. وقتی که شورشیان مصر به مدینه آمدند، محمد از آنان حمایت کرد .(برخی روایات حاکی از آنانند که وی همراه آنان به مدینه آمد و برخی نیز می‌گویند وی از قبل در مدینه بود). دانشنامه اسلام بر این باور است که او آنقدر در جریان مخالفت با عثمان نقشی اساسی داشت که گاهی به عنوان باعث و بانی اصلی کشته شدن عثمان تلقی می‌گردد. البته گرچه وی با عثمان در این اثنا برخورد فیزیکی داشته، اما هرگز ضربتی به وی وارد ننموده‌است.
محمد بن ابی بکر وارد مصر شد و با گروهی به سرکردگی معاویه بن حدیج سکونی که تا به حال در مسئله عثمان بی‌طرف مانده بوند و در حال حاضر از حامیان عثمان بود، وارد جنگ شد. معاویه بن حدیج تا به حال همکاری با معاویه بن ابوسفیان و عمرو عاص را رد کرده بود؛ اما سرانجام به آن دو پیوست و سپاهیان عمروعاص به کمک معاویه بن حدیج، محمد را در مکانی به نام مسنات شکست دادند.
در ادامه همین جنگ محمد در حالی که در حال فرار بود، توسط معاویه بن حریج کشته شد و جنازه اش را در شکم الاغ مُرده‌ای کرده و آتش زدند. عایشه با شنیدن این خبر، تا آخر عمر از خوردن گوشت کباب شده، امتناع می‌کرد

 

[خانوم ماه]

عون بن علی

از حضور و شهادت وی در کربلا سخنى به ميان نيامده است.
ولى مؤلف روضة الشهدا و چند تن ديگر از متأخران عون را شهيد كربلا قلمداد كرده و مى‌نويسند:
عون صورتى زيبا و سيرتى نيكو داشت و با دوازده تن از برادران خويش همراه آن حضرت از مدینه به كربلا آمد.
مامقانى مى‌گويد: عون نخستين فردى بود كه پس از شهادت جمع زيادى از یاران امام حسین عليه‌السلام بر ساير برادرانش پيشى گرفت و از آن حضرت اجازه ميدان خواست.
سيدالشهدا به او نگاه كرد و فرمود:
«يا اخى أَ اسْتَسْلَمْتَ للموت؟»
برادرم، آيا آماده مرگ شده‌اى؟
گفت: چگونه تسليم مرگ نشوم در حالى كه تو را تنها و بى‌ياور مى‌بينم.
امام فرمود: برو خداوند پاداش نيكت دهد.
ولى به گفته مؤلف روضة الشهدا، عون پس از عثمان بن علی از برادر بزرگوارش اجازه گرفت.
عون بعد از گرفتن اجازه از برادر بزرگوارش به میدان نبرد شتافت و جمع زيادى از دشمن را به هلاكت رساند. ابن الاهجار با دو هزار پياده و سواره، او را احاطه كردند. اما وى محاصره را شكست و خدمت امام عليه‌السلام رسيد. امام حسين عليه‌السلام از عون تمجید كرد و سر و رويش را بوسيد و از او خواست تا كمى استراحت كند و سپس عازم ميدان شود.
عون گفت: مى‌خواستم دوباره به فيض ديدارت نايل شوم، كه مقصودم برآورده شد.
عون به فرمام امام عليه‌السلام دستور داد اسب ادْهَمْ را كه حضرت امیر عليه‌السلام به او هدیه داده بود. زين كردند و به ميدان شتافت. هنگامى كه عون زخمى شد صالح بن یسار كه در زمان امام علی عليه‌السلام به جرم نوشیدن شـ×ر×ا×ب به دست عون شلاق خورده بود براى انتقام نزد او آمد و زبان به دشنام گشود. عون، صالح بن يسار و برادرش بدر را به هلاكت رساند و سرانجام به دست خالد بن طلحة به فيض شهادت نايل گشت.
او در آخرين لحظات اين گونه زمزمه مى‌كرد: «بسم اللَّه وباللَّه وعلى ملّة رسول اللَّه»

یحیی بن علی

برخی از منابع او را در شمار شهیدان کربلا آورده و گفته ‌اند که سر بریده یحیی را عمیر بن حجاج کندی حمل می‌ کرد.ولی در برخی از منابع آمده که یحیی در زمان حیات امام علی علیه السلام از دنیا رفته است.

 

[خانوم ماه]

حبیبه بنت خارجه همسر چهارم ابوبکر
ام کلثوم بنت ابوبکر

او اندکی پس از مرگ پدرش در مدینه به دنیا آمد. ابوبکر هنگام اعلام وصیت، به دخترش عایشه گفت، چند درخت خرما را که به او داده‌است، از آن، دو برادر و دو خواهرش ارث می‌برند. او خواسته‌های پدرش را پذیرفت، اما پرسید که به جز اسما به کدام خواهر دیگر اشاره می‌کند. ابوبکر به او گفت که، حبیبه حامله است و گمان می‌برد که فرزندش دختر باشد.
ام کلثوم تحت نظر خواهرش عایشه تربیت شد. وقتی عمر بن خطاب از ام کلثوم خواستگاری کرد، عایشه نپذیرفت. عایشه دلیل این کارش را خشن بودن عمر اعلام کرد. ام کلثوم با پسر عموی پدرش طلحه بن عبیدالله که چهل سال از او بزرگتر بود ازدواج کرد. و با او صاحب سه فرزند بنام‌های زکریا، یوسف و عایشه شد. طلحه در جنگ جمل در سال ۶۵۶ کشته شد.
سپس او با عبدالرحمن بن عبدالله مخزومی ازدواج کرد. آنها سه پسر و دو دختر داشتند، ابراهیم الاحوال، موسی، ام‌حمید و ام‌عثمان. او از عایشه حدیث نقل کرده.



عمر بن خطاب
زینب بنت مظعون
او دختر مظعون بن حبیب از قبیله بنی جمح قریش در مکه بود
حفصه
حَفْصه دختر عمر یکی از زنان پیامبر بود. که مادرش: زینب بنت مظعون بن حبیب بن وهب بن حذاقه بن جمح، خواهر عثمان بن مظعون. او هنگام بازسازی کعبه در مکه متولد شد.