آموزش آشنایی با زبان ژاپنی

[Soli]

ژاپنی زبان مادری ۱۲۶ میلیون نفر است. یعنی نُهمین زبان پُرگویش‌ور دنیا بدون احتساب افراد دو زبانه.
ژاپنی بیشتر در کشور ژاپن و بعضی از افراد مهاجرت کرده از این منطقه به سایر نقاط دنیا و افراد سن بالایی که در مستعمره‌های قدیم ژاپن مثل کره و تایوان صحبت می‌شود.
ژاپنی جزئی از خانواده زبان‌های ژاپنی است که شامل زبان‌های ریوکیویی نیز می‌شود که در جزایر ریوکیو صحبت می‌شوند اما تاریخ ابتدایی زبان ژاپنی و رابطه آن با سایز زبان‌ها تقریباً نامشخص است. نظریه‌هایی وجود دارد که می‌گوید زبان‌های ژاپنی و کره‌ای از یک ریشه می‌باشند. نظریه‌های دیگری نیز وجود دارد که این دو زبان جزئی از یک خانواده بزرگتری از زبان‌ها هستند که به آن زبان‌های آلتایی گفته می‌شود که شامل زبان‌های ترکی و زبان‌های مغولی و زبان تونگوزی می‌شود اما خانواده زبان‌های آلتایی و رابطه آن‌ها با زبان‌های ژاپنی و کره ای صرفاً نظریه هستند. این نظریه‌ها بسیار مورد بحث قرار گرفته‌اند و توسط همه پذیرفته نشده‌اند. نظریه‌های دیگری وجود دارد که می‌گوید زبان ژاپنی از زبان اقوم یایویی که ۳۰۰۰ سال پیش از شمال شرقی آسیا به ژاپن مهاجرت کرده بودند و زبان اقوام جومویی که از قبل در آنجا زندگی می‌کردند اما زبانی که این دو قوم صحبت می‌کردند مشخص نیست.
زبان ژاپنی در ابتدا ساختار نوشتاری نداشت. در دوره یایویی به همین دلیل مدارک زیادی وجود ندارد که مشخص کند که آن دوران به چه شکلی بوده‌است. در قرن سوم ایالت یاماتو در ژاپن با چین وارد روابط تجاری و فرهنگی شد و در نتیجه ژاپن در ۶ قرن بعدی تحت تأثیر فرهنگ چین قرار گرفت. در آن دوران حاکمان و نخبگان جامعه، قسمت بسیاری از فرهنگ چین را در ژاپن تقلید کردند. زبان نوشتاری ژاپنی احتمالاً در قرن چهارم به وجود آمد، از آنجایی که زبان ژاپنی تا آن زمان هیچ ساختار نوشتاری نداشت افراد نخبه جامعه زبان نوشتار چینی را برای ساختار نوشتار ژاپنی برگزیدند نویسه‌های چینی با گذشت زمان با زبان ژاپنی تطبیق پیدا کردند.
اولین نمونه‌هایی که زبان نوشتاری ژاپنی وجود دارد به قرن هشتم برمی‌گردد و به دو شکل می‌باشند.
کامبون و شکل دوم مان‌یوگانا کامبون ساختار نوشتاری بود که به چینی نوشته می‌شد و از نویسه‌های چینی برای لغات ژاپنی استفاده می‌شد. این متون عملاً به زبان چینی بودند اما به قصد خوانده شدن برای زبان ژاپنی استفاده می‌شد. مان‌یوگانا نوع دیگر نوشتار ژاپنی بود که تماماً از نویسه‌های چینی استفاده می‌کرد. در این ساختار از نویسه‌های چینی استفاده می‌کردند که لغت ژاپنی آن صدای فونتیک را در زبان چینی بدهد به عنوان مثال، لغت ژاپنی یاما به معنی کوه به شکل این دو کاراکتر چینی یا ما نوشته می‌شد که صدای فونتیک آن کلمه ژاپنی را داشتند و از کاراکتر چینی مخصوص کلمه کوه استفاده نمی‌کردند که امروزه در چین استفاده می‌شود برای هر آوا و صدا در ژاپنی از چندین کاراکتر چینی استفاده می‌شد، نه فقط یک کاراکتر و چند کاراکتر یک صدا و آوا داشتند.