انتشار یافتهها
تالارها
نوشتههای جدید
جستجو در تالارها
جدیدترینها
نوشتههای جدید
آیتمهای جدید
آخرین فعالیت
کاربران
کاربران ثبت نام شده
بازدیدکنندگان فعلی
بوفه
مدالها
حمایت مالی
اشتراک ویژه
بازیها
بازی 2048
مار بازی
ورود
ثبتنام
جدیدترینها
جستجو
جستجو
فقط جستجوی عنوانها
توسط:
نوشتههای جدید
جستجو در تالارها
منو
ورود
ثبتنام
نصب برنامه
نصب
★پیدا کردن رمانهای بینام★
سلام مهمون عزیز امیدوارم حالت خوب باشه. تا حالا شده خلاصهی یه رمانی که قبلاً خوندیش یادت باشه؛ اما اسم اثر رو فراموش کرده باشی؟! اگه این مشکل رو داری اصلاً نگران نباش، کافیه توی انجمن رمانیک ثبت نام کنی و خلاصه رمان رو توی این تاپیک بگی. اینطوری با یه تیر دو نشون زدی هم اسم رمانی که دنبالش بودی و پیدا میکنی، هم به خانواده بزرگ رمانیک میپیوندی و حالا میتونی کلی رمان جدید بخونی و اگه خواستی هم خودت دست به قلم بشی.
دوست داری اخبار طنز بنویسی؟ و باعث خندوندن کاربرا بشی؟ برای خبرنگار شدن بپر اینجا.
علاقه داری به نویسندهها کمک کنی تا اشکالات نگارشی خودشون رو برطرف کنن؟ برای ویراستار شدن کلیک کن.
به نظارت علاقه داری؟ دوست داری به نویسندهها توی پیشبرد اثرشون کمک کنی و ناظرباشی؟ آموزش هم داریم. کلیک کن^^
تو هم میتونی وبتون و مانگا و مانهوا ادیت بزنی! برای ادیتور شدن کلیک کن
برای پیوستن به تیم تدوین کلیک کن تا توی ساخت کلیپ حرفهای بشی.
برای اعلام آمادگی رنک بازرس کلیک کن تا توی حفظ و رعایت قوانین بهمون کمک کنی.
به طراحی جلد علاقه داری؟ دوست داری برای آثار یه جلد با خلاقیت خودت طراحی کنی؟ کلیک کن
. . .
تالارها
امور فرهنگی
ادبیات
متفرقه ادبیات
شیرین و فرهاد
جاوا اسکریپت غیر فعال میباشد. برای تجربه بهتر، جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال کنید.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
پاسخ به موضوع
نوشته
<blockquote data-quote="~Romaysa_paX~" data-source="post: 18080" data-attributes="member: 21"><p>چو شیرین خیمه زد بر طرف کهسار</p><p></p><p>بدان کز غم شود لختی سبکبار</p><p></p><p>مدارا با مزاج خویش میکرد</p><p></p><p>حکیمانه علاج خویش میکرد</p><p></p><p>خیالش در دلش هر دم ز جایی</p><p></p><p>وزانش هر نفس در سر هوایی</p><p></p><p>می عشرت به گردش صبح تا شام</p><p></p><p>به صبح و شام مشغول می و جام</p><p></p><p>صباحی از صبوحی عشرت اندوز</p><p></p><p>خمار شب شکسته جرعهٔ روز</p><p></p><p>شـ×ر×ا×ب صبح و صبح شادمانی</p><p></p><p>صلای عیش و عشرت جاودانی</p><p></p><p>هوای ابر و قطره قطره باران</p><p></p><p>کدامین ابر؟ ابر نوبهاران</p><p></p><p>بساط دشت و دشتی چون ارم خوش</p><p></p><p>گذرهای خوش و میهای بیغش</p><p></p><p>جهان آشوب ماه برقع انداز</p><p></p><p>به گلگون پا درآورد از سرناز</p><p></p><p>به صحرا تاخت از دامان کهسار</p><p></p><p>نه م×س×ت م×س×ت و نه هشیار هشیار</p><p></p><p>ز پی تازان بتان سر خوش م×س×ت</p><p></p><p>یکی شیشه یکی پیمانه در دست</p><p></p><p>گذشتی چون به طرف چشمه ساری</p><p></p><p>به آب میفروشستی غباری</p><p></p><p>به خرم لاله زاری چون رسیدی</p><p></p><p>ستادی لختی و جامی کشیدی</p><p></p><p>نشاط باده و دشت گلانگیز</p><p></p><p>بساط خرم و گلگون سبک خیز</p><p></p><p>بت چابک عنان از باده سرمست</p><p></p><p>نگاهش م×س×ت و چشمش م×س×ت و خود م×س×ت</p><p></p><p>از این صحرا به آن صحرا دواندی</p><p></p><p>از این پشته به آن پشته جهاندی</p><p></p><p>ز ناگه بر فراز پشتهای تاخت</p><p></p><p>نظر بر دامن آن پشته انداخت</p><p></p><p>گروهی دید از دور آشنا روی</p><p></p><p>بزد مهمیز و گلگون تاخت ز آنسوی</p><p></p><p>چو شد نزدیک دید آن کارداران</p><p></p><p>که رفتند از پی صنعت نگاران</p><p></p><p>از آنجانب عنان گیران امید</p><p></p><p>رخ آورده چو ذره سوی خورشید</p><p></p><p>دوانیدند بر وسعتگه کام</p><p></p><p>نیاز اندر ترقی گام در گام</p><p></p><p>چو شد نزدیک از گرد تکاپوی</p><p></p><p>غبار دامن افشاندن ز آنسوی</p><p></p><p>فرو جستند و رخ بر خاک سودند</p><p></p><p>به دأب کهتران خدمت نمودند</p><p></p><p>نگار نوش لب، ماه شکر خند</p><p></p><p>عبارت رابه شکر داد پیوند</p><p></p><p>به شیرین نکتههای شکرآمیز</p><p></p><p>به قدر وسع هر یک شد شکر ریز</p><p></p><p>سخن طی میشد از نسبت به نسبت</p><p></p><p>چنین تا صنعت و ارباب صنعت</p><p></p><p>بگفت از اهل صنعت با که یارید</p><p></p><p>ز صنعت پیشگان با خود که دارید</p><p></p><p>بگفتند از فنون دانش آگاه</p><p></p><p>دو صنعت پیشه آوردیم همراه</p><p></p><p>دو مرد کاردان در هر هنر طاق</p><p></p><p>به منشور هنر مشهور آفاق</p><p></p><p>نسق بند رسوم هر شماری</p><p></p><p>هزار استاد و ایشان پیشکاری</p><p></p><p>چه افسونها که بر هر یک دمیدیم</p><p></p><p>که آخر بوی تأثیری شنیدیم</p><p></p><p>نخستین کاردان بنای پرکار</p><p></p><p>نمیجنباند از جا پای پرگار</p><p></p><p>ز هر سحری که میبستیم تمثال</p><p></p><p>دمیدی باطل السحری ز دنبال</p><p></p><p>به هر افسون که میبردیم ناورد</p><p></p><p>به یک جنباندن لب دفع میکرد</p><p></p><p>لب عذر آوری بر هم نمیبست</p><p></p><p>یک آری از لبش بیرون نمیجست</p><p></p><p>چه مایه گنج سیم و زر گشادیم</p><p></p><p>که تا با او قرار کار دادیم</p><p></p><p>زهی پر عقده کار بینوایی</p><p></p><p>که چون زر نیستش مشگل گشایی</p><p></p><p>عجب چیزیست زر! جایی که زر هست</p><p></p><p>به آسانی مراد آید فرادست</p><p></p><p>بلرزد کاردان زان کار پر بیم</p><p></p><p>که برناید به امداد زر و سیم</p><p></p><p>به ما از سنگ فرسا کار شد تنگ</p><p></p><p>که یکسان بود پیش او زر و سنگ</p><p></p><p>غرور همتش را مایه زان بیش</p><p></p><p>که سنجد مزد کس با صنعت خویش</p><p></p><p>تعجب کرد ماه مهر پرورد</p><p></p><p>که چون خود این سخن باور توان کرد</p><p></p><p>که مردی کش بود این کار پیشه</p><p></p><p>که سنگ خاره فرساید به تیشه</p><p></p><p>کند بیمزد جان در سخت کوشی</p><p></p><p>بود مستغنی از صنعت فروشی</p><p></p><p>مگر دیوانه است این سنگ پرداز</p><p></p><p>که قانون عمل دارد بدین ساز</p><p></p><p>بگفتندش که نی دیوانهای نیست</p><p></p><p>به عالم خود چو او فرزانهای نیست</p><p></p><p>چرا دیوانه باشد کار سنجی</p><p></p><p>که پوید راه تو بی پای رنجی</p><p></p><p>نه آن صنعتگر است این تیشه فرسای</p><p></p><p>که افتد در پی هر کار فرمای</p><p></p><p>نهاده سر به دنبال دل خویش</p><p></p><p>دلش تا با که باشد الفت اندیش</p><p></p><p>چه گوییمت که از افسون و نیرنگ</p><p></p><p>چها گفتیم تا آمد فرا چنگ</p><p></p><p>ولی این گفتهها در پرده اولاست</p><p></p><p>به تو اظهار آن ناکرده اولاست</p><p></p><p>مه کارآگهان را ناز سر کرد</p><p></p><p>ز کنج چشم انداز نظر کرد</p><p></p><p>تبسم گونهای از لب برون داد</p><p></p><p>سخن را نشأه سحر و فسون داد</p><p></p><p>که خوش ناید سخن در پرده گفتن</p><p></p><p>چه حرف است این که میباید نهفتن</p><p></p><p>بگفتندش سخن بسیار باشد</p><p></p><p>که آنرا پردهای در کار باشد</p><p></p><p>اگر روی سخن در نکته دانیست</p><p></p><p>زبان رمز و ایما خوش زبانیست</p><p></p><p>به م×س×ت×ی داد تن شوخ فسون ساز</p><p></p><p>به ساقی گفت لب پر خندهٔ ناز</p><p></p><p>که میگفتم مده چندین شرابم</p><p></p><p>که خواهی ساختن م×س×ت و خرابم</p><p></p><p>تو نشنیدی و چندین میفزودی</p><p></p><p>که عقلم بردی و هوشم ربودی</p><p></p><p>کنون از بیخودیها آنچنانم</p><p></p><p>که از سد داستان حرفی ندانم</p><p></p><p>چنان بیهوشیی میکرد اظهار</p><p></p><p>که عقل از دست میشد هوش از کار</p><p></p><p>بدیشان گفت هستم بیخود و م×س×ت</p><p></p><p>عنان هوشیاری داده از دست</p><p></p><p>دمی کایم به حال خویشتن باز</p><p></p><p>ببینم چیست شرح و بسط این راز</p><p></p><p>جهاند آنگه به روی دشت گلگون</p><p></p><p>لبی پرخنده و چشمی پر افسون</p><p></p><p>به بازی کرد گلگون را سبک پای</p><p></p><p>خرد را برد پای چاره از جای</p><p></p><p>به سوی مبتلای نو عنان داد</p><p></p><p>هزارش رخنه سر در ملک جان داد</p><p></p><p>چه میگویم چه جای این بیان است</p><p></p><p>بیان این سخن یک داستان است</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="~Romaysa_paX~, post: 18080, member: 21"] چو شیرین خیمه زد بر طرف کهسار بدان کز غم شود لختی سبکبار مدارا با مزاج خویش میکرد حکیمانه علاج خویش میکرد خیالش در دلش هر دم ز جایی وزانش هر نفس در سر هوایی می عشرت به گردش صبح تا شام به صبح و شام مشغول می و جام صباحی از صبوحی عشرت اندوز خمار شب شکسته جرعهٔ روز شـ×ر×ا×ب صبح و صبح شادمانی صلای عیش و عشرت جاودانی هوای ابر و قطره قطره باران کدامین ابر؟ ابر نوبهاران بساط دشت و دشتی چون ارم خوش گذرهای خوش و میهای بیغش جهان آشوب ماه برقع انداز به گلگون پا درآورد از سرناز به صحرا تاخت از دامان کهسار نه م×س×ت م×س×ت و نه هشیار هشیار ز پی تازان بتان سر خوش م×س×ت یکی شیشه یکی پیمانه در دست گذشتی چون به طرف چشمه ساری به آب میفروشستی غباری به خرم لاله زاری چون رسیدی ستادی لختی و جامی کشیدی نشاط باده و دشت گلانگیز بساط خرم و گلگون سبک خیز بت چابک عنان از باده سرمست نگاهش م×س×ت و چشمش م×س×ت و خود م×س×ت از این صحرا به آن صحرا دواندی از این پشته به آن پشته جهاندی ز ناگه بر فراز پشتهای تاخت نظر بر دامن آن پشته انداخت گروهی دید از دور آشنا روی بزد مهمیز و گلگون تاخت ز آنسوی چو شد نزدیک دید آن کارداران که رفتند از پی صنعت نگاران از آنجانب عنان گیران امید رخ آورده چو ذره سوی خورشید دوانیدند بر وسعتگه کام نیاز اندر ترقی گام در گام چو شد نزدیک از گرد تکاپوی غبار دامن افشاندن ز آنسوی فرو جستند و رخ بر خاک سودند به دأب کهتران خدمت نمودند نگار نوش لب، ماه شکر خند عبارت رابه شکر داد پیوند به شیرین نکتههای شکرآمیز به قدر وسع هر یک شد شکر ریز سخن طی میشد از نسبت به نسبت چنین تا صنعت و ارباب صنعت بگفت از اهل صنعت با که یارید ز صنعت پیشگان با خود که دارید بگفتند از فنون دانش آگاه دو صنعت پیشه آوردیم همراه دو مرد کاردان در هر هنر طاق به منشور هنر مشهور آفاق نسق بند رسوم هر شماری هزار استاد و ایشان پیشکاری چه افسونها که بر هر یک دمیدیم که آخر بوی تأثیری شنیدیم نخستین کاردان بنای پرکار نمیجنباند از جا پای پرگار ز هر سحری که میبستیم تمثال دمیدی باطل السحری ز دنبال به هر افسون که میبردیم ناورد به یک جنباندن لب دفع میکرد لب عذر آوری بر هم نمیبست یک آری از لبش بیرون نمیجست چه مایه گنج سیم و زر گشادیم که تا با او قرار کار دادیم زهی پر عقده کار بینوایی که چون زر نیستش مشگل گشایی عجب چیزیست زر! جایی که زر هست به آسانی مراد آید فرادست بلرزد کاردان زان کار پر بیم که برناید به امداد زر و سیم به ما از سنگ فرسا کار شد تنگ که یکسان بود پیش او زر و سنگ غرور همتش را مایه زان بیش که سنجد مزد کس با صنعت خویش تعجب کرد ماه مهر پرورد که چون خود این سخن باور توان کرد که مردی کش بود این کار پیشه که سنگ خاره فرساید به تیشه کند بیمزد جان در سخت کوشی بود مستغنی از صنعت فروشی مگر دیوانه است این سنگ پرداز که قانون عمل دارد بدین ساز بگفتندش که نی دیوانهای نیست به عالم خود چو او فرزانهای نیست چرا دیوانه باشد کار سنجی که پوید راه تو بی پای رنجی نه آن صنعتگر است این تیشه فرسای که افتد در پی هر کار فرمای نهاده سر به دنبال دل خویش دلش تا با که باشد الفت اندیش چه گوییمت که از افسون و نیرنگ چها گفتیم تا آمد فرا چنگ ولی این گفتهها در پرده اولاست به تو اظهار آن ناکرده اولاست مه کارآگهان را ناز سر کرد ز کنج چشم انداز نظر کرد تبسم گونهای از لب برون داد سخن را نشأه سحر و فسون داد که خوش ناید سخن در پرده گفتن چه حرف است این که میباید نهفتن بگفتندش سخن بسیار باشد که آنرا پردهای در کار باشد اگر روی سخن در نکته دانیست زبان رمز و ایما خوش زبانیست به م×س×ت×ی داد تن شوخ فسون ساز به ساقی گفت لب پر خندهٔ ناز که میگفتم مده چندین شرابم که خواهی ساختن م×س×ت و خرابم تو نشنیدی و چندین میفزودی که عقلم بردی و هوشم ربودی کنون از بیخودیها آنچنانم که از سد داستان حرفی ندانم چنان بیهوشیی میکرد اظهار که عقل از دست میشد هوش از کار بدیشان گفت هستم بیخود و م×س×ت عنان هوشیاری داده از دست دمی کایم به حال خویشتن باز ببینم چیست شرح و بسط این راز جهاند آنگه به روی دشت گلگون لبی پرخنده و چشمی پر افسون به بازی کرد گلگون را سبک پای خرد را برد پای چاره از جای به سوی مبتلای نو عنان داد هزارش رخنه سر در ملک جان داد چه میگویم چه جای این بیان است بیان این سخن یک داستان است [/QUOTE]
درج نقلقولها...
پاسخ دادن
تالارها
امور فرهنگی
ادبیات
متفرقه ادبیات
شیرین و فرهاد
سلام
دوست عزیز
جهت انتشار آثار و یا حمایت از نویسندههای انجمن، اکنون به خانوادهی رمانیک بپیوندید.
با ما اوقات خوشی را تجربه خواهید کرد. 🌹
تالار
فراخوانها
آموزش
کار با انجمن
قوانین
کلی
قوانین
فرستادن موضوع و نوشته
بالا
پایین