معرفی سازهای بادی

[lucifer]

اگر می‌خواهید بدانید که بعد از صدای انسان، چه سازی برای نواختن موسیقی استفاده می‌شد، پس شما را به مطالعه راجع به ساز بادی دعوت می‌کنیم. ساز بادی را می‌توان یکی از قدیمی‌ترین سازهای کشف شده دانست. سازی که از سوراخ کردن استخوان (انسان یا حیوان) ساخته شده است. برای نواختن موسیقی با این ساز، باید درون آن بدمید و هوا تولید کنید. به این ترتیب از حرکت جریان هوا در آن، آهنگی دلنشین ایجاد می‌شود. البته برای دسترسی به این ساز، نیازی نیست که دنبال استخوان حیوان یا انسان مرده بگردید. این سازها در سه نوع ساز بادی چوبی، ساز بادی برنجی و ساز شستی دار بادی در بازار یافت می‌شوند.

ساز بادی چوبی
احتمالا با شنیدن نام ساز بادی، به یاد فلوت بیفتید. سازهایی چون نی، سُرنا، فلوت، هوبوا، باسون و .. را می‌توان از جمله سازهای بادی چوبی در نظر گرفت. این سازها معمولا از چوب آبنوس یا نی خیزران ساخته می‌شوند. البته منظور ما از ساز بادی چوبی و برنجی این نیست که الزاما از چوب یا فلز برنج ساخته شده باشد. بلکه به خاطر نوع تولید صدا در این سازها، این نام‌گذاری‌ها صورت گرفته است. برای مثال، فلوت را می‌توان نوعی ساز بادی چوبی در نظر گرفت، اما بدنه‌ی آن معمولا از جنس فلز است.

ساز بادی برنجی
از ساز بادی برنجی می‌توان به شیپور، ترومپت، ترومبون، ساکسیفون، کُر و …اشاره کرد.
این سازها معمولا از جنس مس، برنج یا حتی نقره هستند.

ساز شستی دار بادی
منظور از ساز شستی دار،‌ سازی است که بخشی به عنوان «شستی»‌ در آن‌ها وجود داشته باشد.
در این سازها برای تولید صدا باید از نیروی مکانیکی یا الکتریکی استفاده کرد.
برای مثال می‌توان به اُرگ، آکوردئون، سازدهنی، نی انبان و …اشاره کرد.

درست مانند سازهای زهی،
سازهای بادی نیز در انواع اسم‌ها و جنس‌های مختلف در بازار وجود دارند.
برای آشنایی با نام‌ و جنس مختلف این ساز، مطالعه‌ی جدول را به شما پیشنهاد می‌کنیم.