۱📚 آنقدر بنویسید تا کسی پیدا شود و برای نوشته‌‌هایتان هزینه کند.
این نکته در دنیایی که همه و همه‌ی نویسندگان برای دیده شدن می‌نویسند و شاید از ترس دیده نشدن چندین
رمان عالی را حتی ننویسند، بسیار بسیار جالب است. تواین بر این باور است که مجانی روی مهارت
نویسندگی‌تان کار کنید.
نویسندگی را این گونه می‌توانید یاد بگیرید. آنقدر خوب که مردم برای خواندنش هزینه کنند.
۲📚 ننویسید پیرزن فریاد کشید، حوادث را به گونه‌ای بنویسید که پیرزن چاره‌ای جز فریاد کشیدن نداشته باشد.
نگویید، نشان بدهید. بگذارید به جای اینکه خواننده را تنها از احساسات و رفتار کاراکترهایتان آگاه کنید، قابل درک شوند.
۳📚 کتاب‌های بزرگ با شیوه و موضوعشان بزرگ شده‌اند، نه گرامر محض.
اجازه ندهید که قوانین دستوری مزاحم هنرتان شوند. اما اگر این قوانین را شکستید، مطمئن شوید که به دلیل خاصی این کار را می‌کنید. این
هنر او در شیوه‌ی صحبت کردن هاکلبری فین هویداست.
۴📚 زمان نوشتن مقاله، وقتی است که یک بار آن را نوشته باشید.
خود من هم این مورد را تجربه کرده‌ام. تا زمانی که مطلبی را ننوشته‌اید، نمی‌دانید چه می‌خواهید بنویسید و مهم‌تر اینکه چگونه می‌خواهید بنویسید.
۵📚 اگر زمان بیشتری داشتم، کوتاه‌تر می‌نوشتم.
نوشته‌های کم‌حجم همواره بیشتر از نوشته‌های پرحجم زمان می‌برند. نوشتن تنها ضروریات زمان بسیار بیشتری می‌خواهد.
۶📚 هرچه بیشتر توضیح بدهید، من کمتر می‌فهمم.
شاید فکر کنید با توضیحات اضافه و حشویات در حال توصیف بهتر موقعیت هستید؛ اما احتمالا در حال گره زدن ذهن خواننده به گره‌ای دیگر هستید؛ بنابراین، کوتاه، ساده و البته واضح بنویسید.
۷📚 فرق بین کلمه‌ی درست و کلمه‌ی تقریبا درست مثل فرق بین آفتاب و آفتابه است.
کلمه‌ی تقریبا درست باعث شده تا خواننده به اتفاقات فکر کند؛ اما کلمه‌ی درست احساسات آنها را درگیر تجربه‌ی آن اتفاق می‌کند.
مترجم: سجاد جوهردلوری✨
