۵ . حماسه
حماسه در لغتنامه دهخدا، به معنی دلاوری و دلیری کردن معرفی شده و در ناظمالاطبا نیز همین معنی را دارد.
حماسه به معنای دلاوری و شجاعت و از قدیمیترین و مهیجترین انواع ادبی است. حماسه شرح دوران قبل تاریخ است. گزارشی از اوضاع و احوال نخست و تاریخ صدور جهان و روزگار مردمان نخستین را بیان میکند. در حماسه سخن از جنگهایی است که برای استقلال یا بیرون راندن و شکست دشمن یا کسب نام و به دست آوردن ثروت صورت گرفته است. از این رو حماسه هر ملتی بیان کننده آرمانهای آن ملت است.
حماسه از دسته شعرهای وصفی است که مبتنی بر توصیف اعمال پهلوانی و مردانگی و افتخارات و بزرگیهای قومی یا فردی است؛ به نحوی که شامل مظاهر مختلف زندگی آنان گردد.
در منظومه حماسی،
شاعر احساسات خویش را نشان نمیدهد و در مورد شخصی داوری نمینماید.
شاعر در
شعر حماسی،
داستانهای شفاهی در مورد شرح پهلوانیها، عواطف و احساسات مختلف مردم روزگار را با مظاهر میهنپرستی و فداکاری توصیف میکند.
منظومههای حماسی دو نوعاند:
*منظومههای طبیعی مثل شاهنامه و اسکندرنامه
*منظومههای مصنوعی مثل حماسه رامایانا و مهاباراتا