معرفی ورزش پدل

[Aiden]

به نام خدا

​

پدل ورزشی راکتی است که بین دو نفر یا بین دو تیم دونفره در زمینی کاملاً احاطه‌ شده با دیوارهای معمولاً شیشه‌ای بازی می‌شود. زمین این رشته ورزشی تلفیقی از اسکواش و تنیس است.
پدل را زمینی مستطیل شکل به ابعاد 10×20 بازی می کنند. زمین این رشته ورزشی تلفیقی از اسکواش و تنیس است که با 4 نفر به صورت 2 به 2 این رشته ورزشی اجرا می شود.
راکت پدل از شکل خاصی برخوردار است. راکت هایی که زه ندارند و به جای آن کربن در آن ها به کار رفته است. طول این راکت ها 5.45 سانتی متر در 26 سانتی متر و 38 میلیمتر هم ضخامت دارد. البته سطح مرکزی راکت دارای سوراخ هایی است که هر کدام بین 9 تا 13 میلی متر است. راکت پدل دارای یک بند بوده که برای حفظ ایمنی به مچ دست ورزشکار گره می خورد. تور 10 متری که 88 سانتی متر ارتفاع دارد ، در وسط عرض زمین نصب می شود.توپ پدل گویی لاستیکی شبیه به توپ تنیس و زرد رنگ است.به طور معممول این توپ بین 56 تا 4.59 گرم وزن دارد.

​

 

[Aiden]

نحوه ی انجام این بازی بی شباهت به تنیس نیست. زمانی که حداکثر ست ها به عدد فرد برسد، 90 ثانیه استراحت برای ورزشکاران در نظر گرفته می شود. نکته ی جالب این است که در پادل هم مثل اسکواش از دیوار برای ضربه استفاده می شود و خط اوت وجود ندارد. در واقع توپ پس از یک بار برخورد به دیواره توسط بازیکن زده می شود. جنس زمین بازی از چمن مصنوعی یا سیمانی به رنگ های زرد ، آبی و سبز است. مسابقه در پنج یا شش دور با تای برک(شکست وضع تساوی) انجام می گیرد.

ابداع پدل به سال ۱۹۶۹ میلادی بازمی‌گردد. اما شکل کنونی آن در سال‌های اخیر پی ریزی شده‌است. زمانی که آلفونسو دئو نلوئهٔ اسپانیایی برای دیدن دوستش انریکو کور کوئه را به مکزیک سفر کرده بود برای پایه ریز ی این رشته با وی به مشورت پرداخت و در بازگشت به اسپانیا برای نخستین بار زمین بازی پدل را در شهر مارابلابنا کرد.
این ورزش اگرچه امروزه دیگر ورزش نوپایی محسوب نمی‌شود اما در هیچ‌یک از بازی‌های رسمی همچون المپیک و پارالمپیک حضور ندارد.