آموزش نکات کلیدی در داستان نویسی به سبک سورئال

[ansel]

بخش هایی از داستان را به صورت شاعرانه سورئال کنید: مانند پینچن، می توانید از عناصر سورئالیسم در کل رمان بهره گیرید یا اینکه تنها در بخش هایی از داستان از این سبک استفاده کنید. یک قسمت تأثیرگذار در رمان محبوب تونی موریسون به نام "دلبند"، به یک مونولوگ شاعرانه اختصاص یافته است که بصورت جریان سیال ذهن تجربه مرگ را بازگو می کند. روح دلبند در تلاش برای بیان خود از طریق درک نیمه کلامی کودک، چنین می اندیشد، "... چگونه می توانم تصاویر را بیان کنم؟" این یک نمونه زیبا از سورئالیسم ادبی و همچنین نمونه ای الهام بخش از نحوه نوشتن ذهن ناخودآگاه است.

 

[ansel]

با زمان بازی کنید: در ذهن ناخودآگاه، زمان شناخته نمی شود. جِی. جی. بالارد، نویسنده داستانهای گمانه زنی، که مجذوب روانکاوی بود، به خصوص درباره موقعیتهایی می نوشت که زمان از بین می رود یا کلاً اشتباه است. بالارد کل آثارش را به این موضوع اختصاص داده است، امّا شما مجبور نیستید تا این مرحله پیش بروید: تجربه روایت های غیر خطی و سایر تکنیک های داستان نویسی غیر متعارف برای فراخواندن فرآیندهای ناخودآگاه کارایی خوبی دارد.

 

[ansel]

واقعیت و غیر واقعیت را با هم یکی کنید: در رمان "زندگی پای"، اثر یان مارتل، قهرمان ناشناس گزارشی جادویی و شبیه به رویا را از غرق شدن کشتی خود می گوید. نویسنده همچنین به تفسیر واقع گرایانه تری از داستان پای اشاره می کند و حتی می پرسد کدام نسخه را ترجیح می دهیم. اما خواننده خردمند می داند که حقیقت واقعی، یک انتخاب ساده بین این یا آن نیست. برای درک کامل تجربه پای، باید گزارش خارق العاده را همراه با نسخه غیرجذاب و واقعی ترِ آن بپذیریم. اینکه احساس می کنیم باید چنین چیزی را بپذیریم در واقع احترام به شیوه ایست که مارتل واقعیت و غیر واقعیت را با هم در می آمیزد.

 

[ansel]

ناخودآگاه جمعی را نادیده نگیرید: سی. جی. یونگ معتقد بود که ذهن ناخودآگاه در یک سطح جمعی علاوه بر فردی نیز کار می کند. این موضوع اصلی در رمان "پاپریکا" اثر تسوتسوی یاسوتاکا در سال 1993 است که جامعه ای را به تصویر می کشد که روانپزشکان می توانند در رویاهای بیماران خود وارد شوند. ناخودآگاه جمعی نیز داستانهای گمانه زن را در سطحی بسیار عمیق تر و قدرتمند تر نیز تحت تأثیر قرار می دهد. هر اثری که ریشه در اساطیر داشته باشد، مانند داستان های ابرقهرمانان یا داستانهایی بر اساس سفر یک قهرمان، جنبه های ناخودآگاه جمعی را بیان می کنند.

 

[ansel]

کتاب های سبک سورئالیسم که می توانند به شما کمک کنند در نوشتارتان بهتر شوید​

کاوش در این ژانر می تواند برای شما سودمند باشد. مطالعه آثار نویسندگان، به خاطر سپردن کارهایشان، تجزیه و تحلیل اینکه چگونه این نویسندگان کلمات و جملات را انتخاب کرده اند و کدام عناصر داستان، آن ها را خیالی کرده است می تواند برای وارد کردن همین عناصر در نوشته های شما نیز مفید باشد.

 

[ansel]

مسخ اثر فرانتس کافکا​

فرانتس کافکا، نویسنده یهودی متولد چک، از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم است. داستان کوتاه او با عنوان مسخ (Metamorphosis) می تواند پایه و اساس داستان سورئالیستی شما باشد.

آثار هاروکی موراکامی​

آثاری چون "سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا"، "کافکا در کرانه" یا "کافکا در ساحل"، "۱کیو۸۴" (1Q84) می تواند الهام بخش شما برای نوشتن در ژانر سورئالیسم باشند.

 

[ansel]

نادیا (nadja) اثر آندره برتون​

برتون به عنوان پدر سورئالیسم شناخته می شود. برای آشنایی با ژانر سوررئالیستی، باید حتماً کارهای او را مطالعه کنید. رمان "نادیا" با یک سؤال شروع می شود "من کی هستم" و ساختاری غیرخطی را ارائه می دهد.

شما همچنین می توانید از تکنیک های سورئالیستی که در بالا توضیح داده شده استفاده کنید تا غنا و آزادی ذهن ناخودآگاه را به هر نوع رمان اضافه کنید. سوررئالیسم ژانری است که به نظر من بسیار جذاب است و امیدوارم این مقاله بتواند الهام بخش نویسندگان باشد تا از ذهن ناخودآگاه در آثار خود بهره ببرند.

 

[ansel]

کتاب های معرفی شده در این مقاله:​

• "سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا" اثر هاروکی موراکامی
• "کافکا در کرانه" یا "کافکا در ساحل" اثر هاروکی موراکامی
• "۱کیو۸۴" (1Q84) اثر هاروکی موراکامی
• "مسخ" اثر فرانتس کافکا
• "نادیا (nadja)" اثر آندره برتون
• " زندگی پای" اثر یان مارتل
• " حکمت شادان" اثر نیچه
• "رنگین کمان جاذبه" (Gravity’s Rainbow) اثر توماس پینچن
• "دلبند" اثر تونی موریسون
• "پاپریکا" اثر تسوتسوی یاسوتاکا