نقد و بررسی نقد و بررسی فیلمPan's Labyrinth - هزارتوی پن

[Like crazy<3]

این وسط، آن‌چه که بیش از هر چیز توجه مخاطب را به خود جلب کرده، برخورد سخت و محکم دل‌تورو با انسان‌هایی است که به فانتزی «نه» می‌گویند. مثلا در جایی از فیلم، مادر اوفلیا با حمایت از مردی که فانتزی را دروغ می‌داند، آن ریشه‌ی درون کاسه‌ی شیری که اوفلیا زیر تختش گذاشته بود و به بهبودی‌اش کمک می‌کرد را برمی‌دارد و به درون آتش می‌اندازد. نتیجه چیست؟ او می‌میرد! بدترین بلای ممکن بر سر یک انسان می‌آید به آن سبب که فانتزی را به اجبار از زندگی‌اش بیرون کرده است و این همان چیزی است که مفهوم بیان‌شده در پاراگراف قبلی را تکمیل می‌کند. فیلم‌ساز، با اثری ارزشمند فریاد می‌زند که حقیقی یا خیالی بودن فانتزی مهم نیست، اما این عنصر ارزشمند و این رویاپردازی‌ها چیزهایی هستند که ما را در درام تلخ دنیای‌مان، سر پا نگه می‌دارند.

 

[Like crazy<3]

چون بیرون از دنیای کتاب‌هایمان و فیلم‌هایمان، همیشه جنگ خواهد بود و خون‌ریزی. همیشه عده‌ای در جایی سلاخی می‌شوند. همیشه ممکن است پس از به پایان رسیدن «هزارتوی پن» نگاهمان را از روی صفحه‌ی نمایش برداریم و با نگاه انداختن به بیرون پنجره ببینیم هوا سرد و تیره و تار شده است. اما همان‌گونه که فیلم در پایان روایت فوق‌العاده‌اش می‌گوید، ممکن است شاهزاده از دنیای ما رفته باشد و تماشای «هزارتوی پن» به پایان برسد، اما فیلم دل‌تورو به مانند او تاثیراتی را در زندگی‌مان گذاشته که فراموش ناشدنی است. همان تاثیری که شاهزاده با مرگش در دنیا از خود به جا گذاشته و حذف‌ناشدنی است. این تاثیر تا ابد قابل لمس خواهد بود. فقط کافی است برای مشاهده‌ی زیبایی‌های جادویی به‌جا مانده از آن، شخص بداند که باید کجا را نگاه کند.