معرفی نقد و بررسی انیمیشن هتل ترانسیلوانیا 4

[Nstrn_jz]

در جهان انیمیشن‌های هالیوودی گاهی یک اتفاق هیجان‌انگیز رخ می‌دهد و مخاطب‌ها را به سفری تازه می‌برد. تماشاگر به خود می‌آید و می‌بیند ترکیب نوعی از انیمیشن‌سازی با داستان‌گویی و اِلِمان‌های مختلف ناگهان تجربه‌ای را به وجود آورد که واقعا جالب و متفاوت است. چون به شکلی که شاید فقط یک انیمیشن از پس آن بربیاید، سلایق بسیار متفاوتی را هدف می‌گیرد.

بااین‌حال همین اتفاقات کم‌وبیش منحصر‌به‌فرد می‌توانند انقدر موفقیت‌آمیز باشند که یک ایده‌ی موفق و خاص را شدیدا درگیر تکرارها و عادی‌سازی‌ها کنند. تیم سازنده‌ای که در اولین انیمیشن به‌دنبال خلق یک جهان جالب و پرشده از جزئیات خاص بود، پس از موفقیت عظیم محصول می‌فهمد که در چارچوب همان جهان گیر افتاده است و باید براساس محدودیت‌های آن چپ و راست برود. پس طی بسیاری از اوقاتی که با دنباله‌ی انیمیشن‌های خاص پرخرج موفق روبه‌رو هستیم، دیگر اصلا آن جادوی قسمت اول را در آن‌ها نمی‌بینیم.

کارگردان به‌جای اینکه فکر آفرینش داستان‌گویی جدید خود باشد، روی به اوج رساندن نکات مثبت آشنای قسمت قبلی متمرکز می‌شود. نویسنده به‌جای اینکه متمرکز روی ارائه‌ی داستان جذاب تمرکز کند، گرفتار خلق لحظات بامزه برای شخصیت‌هایی خواهد شدکه مردم آن‌ها را دوست دارند. البته که همچنان فیلم‌سازها و استودیوهای برتری هستند که در زمان درست بتوانند از این تله‌ها جان سالم به در ببرند. ولی نمی‌توان قدرت و امکان تاثیرگذاری منفی آن‌ها را انکار کرد.

 

[Nstrn_jz]

تماشاگری که سه انیمیشن سینمایی مجموعه‌ی هتل ترانسیلوانیا را می‌شناسد، قبلا خواسته یا ناخواسته تفاوت واضح دنباله‌ها با اثر اصلی را درک کرده است. همچنین باید به یاد داشت که در دنیای امروز تعداد قابل توجهی از بینندگان کورکورانه به سمت انیمیشن‌های پرخرج معروف نمی‌روند و حداقل بخشی از تصاویر و ویدیوهای تبلیغاتی آن‌ها را می‌بینند. در نتیجه پربیراه نیست که فرض کنیم بسیاری از تماشاگرها قبل از آغاز تماشای اثری همچون انیمیشن Hotel Transylvania: Transformania به خوبی ایده‌ی داستانی اصلی و حتی لحن کلی آن را شناخته‌اند. آن‌ها با این دانش سراغ تصمیم‌گیری درباره‌ی تماشا یا عدم تماشای فیلم می‌روند.

نتیجه‌ی همه‌ی توضیحات می‌شود همین که وقتی با چهارمین انیمیشن اصلی یک مجموعه‌ی کاملا فاصله‌دار از صفت ایده‌آل طرف باشیم، استفاده از صفاتی همچون ناامیدکننده برای حمله به اثر عجیب به نظر می‌آید. زیرا بیشتر از آن که نشان‌دهنده‌ی کیفیت محصول باشد، به انتظار غیرواقعی مخاطب و امید تقریبا بی‌اساس او نسبت به محصول اشاره دارد. خلاصه که نقش شرایط ذهنی مخاطب و باورهای القاشده به او توسط خود در مشخص کردن میزان لذت بردن یا نبردن از هتل ترانسیلوانیا 4 (بخوانید ۱۰۰ها دنباله‌ی انیمیشنی پرخرج هالیوود) بسیار زیاد است.

ایده‌ی داستانی انیمیشن Hotel Transylvania: Transformania در هیچ بخشی از فیلم‌نامه‌ی شلخته‌ی آن به پرداخت ویژه‌ای نمی‌رسد. طرح‌های داستانی یک‌خطی همچون تبدیل شدن جاناتان به هیولا و تبدیل شدن برخی از هیولاها به موجوداتی فانی و غالبا انسان‌مانند، دقیقا به همان شکلی که فکر می‌کردیم، مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛ چه وقتی مخاطب را به خنده می‌اندازند و چه زمانی‌که داستان را جلو می‌برند.

این ضعف باعث نمی‌شود که داستان به شکل قدم به قدم و قابل فهم جلو نرود. انیمیشن از پس معرفی خواسته‌ی کاراکتر و موضوع اصلی قصه برآمده است و سپس با ابزارهای داستانی مختلفی که در اختیار دارد، شخصیت‌ها را در مسیر درست قرار می‌دهد. زیرا می‌فهمد که چه تعداد از کاراکترها و قابلیت‌های عجیب را در قسمت‌های قبلی معرفی کرده است و از آن‌ها به موقع استفاده می‌کند. حتی تیم سازنده به افشای اطلاعات داستانی بیشتر در اواسط داستان هم فکر کرده است تا به‌سادگی از به تکرار افتادن بیش از اندازه‌ی داستان‌گویی هتل ترانسیلوانیا ۴ جلوگیری کرده باشد.