معرفی نقد هتل ترانسیلوانیا 4 | محمد جواد مبین زاده

[Leviathan]

فرانچایز هتل ترانسیلوانیا (Hotel Transylvania) طی یک دهه اخیر منبع درآمد خوبی برای سونی بوده و گروهی از طرفداران خاص خود را داشته است. اما با انتشار هتل ترانسیلوانیا 4 (Hotel Transylvania: Transformania)، می‌توان گفت این فرانچایز عملا به پایان راه خود رسیده و حرف جدیدی برای گفتن ندارد.


سونی پس از تاخیرهای متوالی، تصمیم گرفت قسمت چهارم را به آمازون بفروشد و این انیمیشن از روز جمعه در دسترس مخاطبان در سرتاسر دنیا قرار خواهد گرفت. هتل ترانسیلوانیا 4 دو غایب بزرگ دارد: آدام سندلر و کارگردان سری، گندی تارتاکوفسکی، برای قسمت جدید بازنگشته‌اند. از یک سو، به‌خاطر نبود آن‌ها ناراحت هستیم و از سوی دیگر می‌دانیم چرا این دو نفر حاضر به بازگشت به این انیمیشن نبوده‌اند.

نام تارتاکوفسکی در تیتراژ پایانی به عنوان یکی از نویسندگان ثبت شده اما کسانی که کار وی را در آثاری چون Dexter’s Laboratory، Samurai Jack و حتی همین قسمت‌های قبلی هتل ترانسیلوانیا دنبال کرده‌اند، می‌دانند او نقش زیادی در پروژه جدید نداشته است. در Transformania کنت دراکولا (که حالا صداپیشگی‌اش توسط برایان هال انجام می‌شود) پس از ۱۲۵ سال بالاخره آماده بازنشستگی از سمت مدیریت هتل هیولاها است. گرچه این بدان معناست که مشعل مدیریت را به دست دخترش Mavis (با بازی سلنا گومز) و همسر انسان وی جانی (با بازی اندی سمبرگ) بسپارد.

 

[Leviathan]

در حالی که کنت می‌داند باید دیر یا زود این کار را انجام دهد و بقیه هم از او چنین انتظاری دارند، امر غیرقابل اجتناب را در یک مهمانی سالگرد عقب می‌اندازد. جانی باور دارد دلیل تعلل از سوی کنت این است که او انسان است و به گروه هیولاها تعلق ندارد. در نتیجه تصمیم می‌گیرد با استفاده از یک اشعه عجیب و مرموز، خود را به یک هیولا شبیه اژدها تبدیل کند. حال این کار روی هیولاها تاثیر برعکس می‌گذارد؛ یعنی کنت، فرانکنشتاین، وین، گریفین و Murray همگی به انسان تبدیل می‌شوند.

ایده اولیه قسمت چهارم خیلی ساده و خالی از پیچیدگی است: «اگر هیولاها انسان بودند چه می‌شد و اگر انسان‌ها هیولا بودند چه می‌شد؟» همچنین، Transformania تقریبا شگفتانه‌ها و بخش‌های جذاب خاصی ندارد. همه چیز قابل‌ پیش‌بینی و ابتدایی به‌نظر می‌رسد. طی یک ساعت ابتدایی انیمیشن (که مجموعا پیش از پخش شدن تیتراژ پایانی ۷۸ دقیقه است)، جانی و کنت دراکولا هرکدام روی ماموریتی برای پیدا کردن مک‌گافین تمرکز دارند تا او بتواند اشعه را برای برعکس کردن جادو تعمیر نماید.

این قسمت از انیمیشن با اینکه ضعف‌های بی‌شماری دارد، بهتر از بخش پایانی است که در آن همه هیولاها کنار هم جمع شده و به آمریکای جنوبی می‌روند (جایی که مک‌گافین حضور دارد). سازندگان سعی کرده‌اند تقلای کنت در زمانی که دیگر ومپایر نیست را به تصویر بکشند، که این مورد هم اصلا خوب از آب درنیامده و ایده‌ای خام است.

 

[Leviathan]

فرانچایزی که می‌داند به پایان راه رسیده​

به‌طور کلی احتمالا خیلی از مخاطبان احساس می‌کنند عدم حضور آدام سندلر و تارتاکوفسکی در پروژه موجب افت شدید کیفیت Hotel Transylvania: Transformania بوده است (در کنار کوین جیمز، که بازیگر نقش فرانکنشتاین بود و می‌توانست پس از تبدیل شدن این کاراکتر به انسان، با عملکرد عالی خود حسابی تاثیرگذار باشد). اما این تمام ماجرا نیست.

هتل ترانسیلوانیا 4 به وضوح نشان می‌دهد این فرانچایز باید با قسمت سوم به کار خود خاتمه می‌داد و بیش از این حرفی برای گفتن ندارد. زیرا به‌طور کلی عملکرد کسانی که جایگزین غایبین پروژه شدند خوب بوده است. نمی‌توان گفت همه چیز به صداپیشگان یا حتی کارگردان سری ختم می‌شده؛ بلکه با یک نگاه اجمالی به هتل ترانسیلوانیا، می‌فهمیم این سری پتانسیل بیشتری برای ادامه کار ندارد و از تمام ظرفیت‌های ممکن خود بهره برده است.

یکی دیگر از مشکلات اساسی قسمت چهارم، شخصیت‌پردازی تکرار محسوب می‌شود. دراکولا یک بار دیگر کاراکتری سنت‌گرا و محافظه‌کار کار دارد و باید جانی را به عنوان بخشی از خانواده قبول کند. جانی، در مقابل، باید دست از تلاش‌های بیهوده برای بزرگ جلوه دادن خود بردارد (گرچه سلنا گومز در نقش Mavis همچنان خوب ظاهر می‌شود و سازندگان در پردازش کاراکتر او زیاده‌روی نکرده‌اند). تنها بخش جدیدی که در Hotel Transylvania: Transformania وجود دارد، خودآگاهی از این مسئله است که باید داستان را جمع و جور کند و از میدان کنار برود. قطعا این انیمیشن ذره‌ای از قدرت احساسی و شگفت‌انگیز «داستان اسباب‌بازی» از پیکسار را ندارد، اما احتمالا سازندگان ایده بازنشستگی دراکولا را مطرح کرده‌اند تا به مفهوم پایان سری نیز اشاره داشته باشند.

هتل ترانسیلوانیا 4 در نهایت اثر افتضاح و آنچنان بدی نیست. به عقیده برخی منتقدان، این انیمیشن از Sing 2 که ماه گذشته اکران شد، خیلی بهتر عمل کرده. اما هرچه باشد، هتل ترانسیلوانیا با یک سری نقطه قوت مخاطبانی به سوی خود جلب کرده بود که اکنون در کمال غرور، آن‌ها را نیز از دست داده است؛ از حس شوخ‌طبعی جذاب گرفته تا هیولاهایی باشکوه و دوست‌داشتنی.