همگانی نثر و نظم

[پ.الف]

کم نامه‌ی خاموش برایم بفرست

از حرف پرم گوش برایم بفرست

دارم خفه می‌شوم در این تنهایی

لطفاً کمی آغوش برایم بفرست​

 

[پ.الف]

موی افشان میکنی رفع خطر کردم عزیز

عقل حیران میکنی رفع خطر کردم عزیز

کشته ها را دیده ام ، زین پس فراری ام ز تو

وَان یکادی خوانده ام رفع خطر کردم عزیز!​

 

[پ.الف]

...​

 

[پ.الف]

درون سينه آهي سرد دارم
رخي پژمرده رنگي زرد دارم
ندانم عاشقم ، مستم ، چه هستم ؟
همي دانم دلي پر درد دارم.​

 

[پ.الف]

روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز میکشد فریاد
در کنار تو می گذشت ای‌کاش!​

 

[پ.الف]

درد بی درمان شنیدی؟
حال من یعنی همین!
بی تو بودن، درد دارد!
می زند من را زمین
می زند بی تو مرا،
این خاطراتت روز و شب
درد پیگیر من است،
صعب العلاج یعنی همین!​

 

[پ.الف]

یکی را دوست می‌دارم
ولی افسوس که او هرگز نمی‌داند
نگاهش می‌کنم شاید بخواند
از نگاه من‌که او را دوست می‌دارم
ولی افسوس که او هرگز نمی‌داند!
"فریدون مشیری"​

 

[پ.الف]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را​

 

[پ.الف]

سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن، فرصت شمار امروز را​

 

[پ.الف]

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد​