معرفی مگالدون

[شاهزاده آبی مرداد]

بین ۳ تا ۲۰ میلیون سال پیش و در دوره‌ی «نوزیستی» (Cenozoic)، یکی از بزرگ‌ترین، خشن‌ترین و ترسناک‌ترین شکارچیان تاریخ کره‌ی زمین می‌زیسته است. این هیولا، «مگالودون» (Megalodon) نام دارد.

شاید در نگاه اول بگویید که این همان کوسه‌ی سفید امروزی است ولی تفاوت‌های زیادی بین مگالودون و کوسه‌ی سفید وجود دارد: مگالودون بین ۱۸ تا ۳۰ متر طول و نزدیک به ۱۰۰ تن وزن داشته است. بنابراین ازلحاظ جثه،مگالدون نه‌تنها از کوسه‌ی سفید بلکه از تی رکس هم بزرگ‌تر است!

مگالودون برای اولین بار در سال ۱۶۶۷ میلادی توسط یک محقق دانمارکی کشف شد. اولین قسمت کشف شده، یک مثلث بزرگ و تیز، یعنی دندان این جانور بود. در سال‌های بعدی، فسیل‌های بیش‌تری از مگالودون کشف شد تا اینکه در سال ۱۸۳۵، دانشمند سویسی، «لویی آگاسی» (Louis Agassiz)، نام سی.مگالدون را برای این کوسه‌ی غول‌پیکر انتخاب کرد. بااینکه نام علمی این جانور، سی مگالدون است، معمولا آن را به طور اختصار، «مگالودون» به معنی «بزرگ دندان» می‌نامند. این نام بر اساس دندان‌های ۲۰ سانتی‌متری این کوسه‌ی عظیم‌الجثه انتخاب شده است. ازلحاظ آناتومی بدن، مگالودون به کوسه‌های سفید بسیار نزدیک است. به دلیل اینکه هیچ‌گاه فسیل کاملی از این جانور کشف نشد، دانشمندان مجبور شدند تا آناتومی بدن کوسه‌ی سفید را به‌عنوان مرجعی برای شبیه‌سازی مگالدون استفاده کنند.

در سال ۱۹۰۹، اولین آرواره‌ی کامل مگالودون بازسازی شد. بر اساس ابعاد این آرواره و با استفاده از آناتومی بدن کوسه‌ی سفید، سایزمگالدون در حدود ۱۸ تا حداکثر ۳۰ متر تخمین زده شد. در سال ۲۰۰۸، بر اساس قدرت آرواره‌ی یک کوسه‌ی سفید ۲٫۵ متری، قدرت آرواره‌ی مگالودون، بین ۱۰ تا ۱۸ تن به دست آمد. این میزان، تقریبا ۱۰ برابر قوی‌تر از آرواره‌ی کوسه‌ی سفید است. بنابراین برخلاف کوسه‌های سفید، که معمولا به قسمت‌های نرم اطراف شکم طعمه حمله می‌کنند، مگالودون می‌توانسته هرگونه تاندون، عضله، بافت و استخوانی را از بین ببرد. محققان بر این باورند که مگالدون برای از پای درآوردن طعمه‌اش، اعضای بدن‌اش را جدا می‌کرده تا توانایی فرار کردن را از او بگیرد. هرم غذایی مگالودون را نهنگ‌های عظیم‌الجثه‌ی ما قبل تاریخ، دلفین‌ها و حتی لاک‌پشت‌های غول‌پیکر تشکیل می‌دادند. بااینکه لاک‌پشت‌های آن زمان، لاک بسیار بزرگ و مقاومی داشتند، هرگز نمی‌توانستند در برابر فشار ۱۰ تنی آرواره‌ی مگالودون مقاومت کنند.

هنوز علت واقعی انقراض مگالدون مشخص نشده اما سرد شدن ناگهانی اقیانوس‌ها، پایین آمدن سطح آب و کمبود منابع غذایی، از بارزترین نظریه‌های انقراض مگالودون به شما می‌روند.