مصاحبه مصاحبه با آن تایلر نویسنده برجسته آمریکایی

[Maedeh]

گفته بودید که اطلاعات زیادی از گذشته شخصیت‌هایتان می‌نویسید. می‌توانید در مورد این فرایند توضیح دهید؟ اینکه چقدر زمان صرف این کار می‌کنید و چه چیزهایی را در نظر می‌گیرید؟ چگونه جزئیات آنها را در رمان خود به‌کار می‌برید؟ آیا تابه‌حال در مورد شخصیتی اطلاعاتی جمع‌آوری کرده‌اید و بعد آن را از رمان حذف کنید؟

البته که اطلاعات زیادی در مورد شخصیت‌هایم همچون پیشینه خانوادگی، تاریخچه و جزئیات ظاهری می‌نویسم. حتی بیشتر از چیزی که ممکن است در رمان هم به‌کار نرود. فکر می‌کنم این کار کتاب را از آن مرحله حساب‌شده اولیه و مصنوعی درمی‌آورد. یک روز حدودای فصل دو یا سه در حال تقلازدن میان دیالوگ‌ها هستم که ناگهان یکی از شخصیت‌ها چیزی می‌گوید که مرا به خنده وامی‌دارد. با خود می‌گویم این دیگر از کجا آمد؟ من که شوخ‌طبع نیستم!

 

[Maedeh]

سپس شخصیت دیگری صریحا از الگوی مناسبی که برایش طراحی کرده بودم، سرپیچی می‌کند. یک صحنه را اینچنین می‌نویسم و صحنه دیگر را جور دیگر. فرایند کار آهسته پیش می‌رود و سرانجام می‌ایستد. و درنهایت می‌گویم خیلی خب... سپس طرح و صحنه را در همان‌جا رها می‌کنم و سپس انگیزه‌ای را می‌بینم که اصلا حدس نمی‌زدم و بعد متوجه می‌شوم که به کجا پیش می‌رویم. اینگونه به نظر می‌رسد که فرد دیگری در حال بازگوکردن داستان برای من است. نمی‌خواهم بگویم که صداهایی می‌شنوم ولی خب صداهایی می‌شنوم که فکر نمی‌کنم ماوراءالطبیعه باشد. بلکه اینگونه به نظر می‌رسد که وقتی به شخصیت‌ها به اندازه کافی بافت و ستون فقرات داده شود، به خودی خود سرپا می‌شوند.

 

[Maedeh]

از میان کتاب‌هایی که نوشته‌اید به کدامشان بیشتر علاقه دارید؟
خواندن کتاب‌هایم همیشه به من این حس را می‌دهد که انگار در اتاقی که خود رنگ‌آمیزی کرده‌ام نمی‌توانم بخوابم؛ چراکه اشتباهات به‌شدت قابل توجه و ناراحت‌کننده هستند. اما با وجود تمام این اشتباهات و باقی چیزها، رمان «شام در رستوران دلتنگی» را بیشتر از همه دوست دارم. احتمالا به این دلیل که احساسم را بیشتر نسبت به روابط خانوادگی نشان می‌دهد.