مذهبی عبادت بجز خدمت خلق نیست😇😈

[Maedeh]

خداوند در قرآن کریم، هدف از خلقت انسان را عبادت خود ذکر کرده است، آنجا که می فرماید:

و جِنّ و اِنس را نیافریدم، جز برای آنکه مرا بپرستند.
***

اسلام، دینی است کامل و همه جانبه نگر که همه نیازهای فردی و اجتماعی انسان را در نظر داشته است و اگر به دستورات آن عمل شود، سعادت دنیا و عقبا را در پی دارد. عبادت نیز همچون دیگر دستورات آیین اسلام، هم جنبه فردی دارد و هم جنبه اجتماعی. اسلام، زُهد صوفیانه به معنای از مردم بُریدن و کُنج عبادت گُزیدن را به شدّت رد کرده و مسلمانان را از آن باز داشته است.

 

[Maedeh]

لذا می بینیم که به جا آوردن نماز نیز - که بهترین و نزدیک ترین راه ارتباط با معبود است - به صورت دسته جمعی توصیه شده است و فرد در کنار جمع، با خدای خویش خلوت کرده، راز و نیاز می کند.

بارزترین جنبه اجتماعی عبادت، خدمت به مردم و برآوردن نیازهای آنان است. پیامبران الهی و امامان معصوم، دلسوزترین و خدمتگزارترین انسانها نسبت به جامعه بوده اند و برای هدایت مردم و



در آسایش بودن آنها مشکلات طاقت فرسایی را به جان می خریده اند. قرآن کریم، درباره پیامبر اسلام می فرماید:

به درستی که برای شما پیامبری از خودتان آمد که بر او دشوار است شما در رنج بیفتید، به (هدایت) شما حریص، و نسبت به مؤمنان، دلسوز و مهربان است.

 

[Maedeh]

در روایات مختلف نیز بر اهتمام ورزیدن بر امور مسلمانان و رفع گرفتاریهای آنها تأکید فراوان شده است. پیامبر خدا در این باره فرموده است:

کسی که هر روز به امور مسلمانان همّت نگمارد، مسلمان نیست.



همچنین از ایشان درباره محبوب ترینِ بندگان نزد خداوند، سؤال شد. فرمود: «محبوب ترین بندگان نزد خداوند، آن کسی است که سودش بیشتر به مردم برسد».



مولانا جلال الدین محمد بلخی در مثنوی این چنین به این روایت اشاره کرده است:



از تَرَهُّب

 

[Maedeh]

نهی کرده ست آن رسول

بدعتی چون درگرفتی ای فضول!

جمعه شرط است و جماعت در نماز

امر معروف و ز منکر احتراز

رنج بدخویان کشیدن زیر صبر

منفعت دادن به خلقان همچو ابر

خیر ناس آن ینفعُ الناس ای پدر

گرنه، سنگی، چه حریفی با مَدَر



همچنین از آن حضرت روایت شده است:

هر مسلمانی که گروهی از مسلمانان را خدمت کند، خداوند به تعداد آنها در بهشت به او خدمتکار می دهد.

 

[Maedeh]

عبادتی نبُود در جهان از آن بیشی

که مرهمی نهی از لطف بر دل ریشی

به زیر پای تو جبریل، بالْ فرش کند

اگر پیاده شتابی به کار درویشی.

در اسرار التوحید، در احوال شیخ ابو سعید ابوالخیر آمده است:

شیخ را گفتند: فلان کس بر روی آب، راه می رود. گفت: «سهل است. بَزَغی

و صعوه ای

نیر برود». گفتند: فلان کس در هوای پرّد. گفت: «مگسی و زغنه ای

(هم )می پرد»

 

[Maedeh]

گفتند: فلان کس در یک لحظه از شهری به شهری می شود. شیخ گفت: «شیطان نیز در یک نَفَس از مشرق به مغرب می شود. این چنین چیزها را بس قیمتی نیست. مرد، آن بُود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بخُسبَد و بخورَد و در میان بازار، در میان خلق، داد و ستد کند و با خلق بیامیزد و یک لحظه به دل از خدای غافل نباشد».


در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که فرمود: «مؤمنان، خدمتکار یکدیگرند». سؤال شد: چگونه خدمتکار یکدیگرند؟ فرمود: «به یکدیگر سود می رسانند».