بیوگرافی شیخ بهایی

[Maedeh]

دانشمندی ادیب و فقیه و منجم و ریاضی دان و شاعری که پدر، بهاء الدین محمدش نامید و خود بهایی تخلص نمود و به نام شیخ بهایی به اوج اشتهار و اعتبار رسید.

بهاء الدین محمد بن حسن معروف به شیخ بهاء الدین عاملی یا شیخ بهایی، به عنوان یکی از وارسته ترین سالکان طریق شریعت و عرفان و به عنوان یکی از برجسته ترین نوابغ علم و فرهنگ در ایران و مشهورترین و روشن ترین علماء و فقها و مفسرین علوم مذهبی و فلسفه و عرفان شناخته شده است. شیخ بهایی علاوه بر اینکه مردی است با یک جهان بینی شگفت آور آن چنان که از خلال آثار ارزشمند او پیداست، دانشمندی برجسته بودکه در علوم یاد شده بالا و همچنین ریاضی و هیات و نجوم و هندسه و شیمی، تبحر داشته و با وجود گذشت نزدیک به چهار قرن از مرگ او و با وجود ترقی شگفت آور دانش امروز هنوز هم نظرات وی در زمینه های مختلف علوم قابل تعمق و بررسی است.

شیخ بهایی به سال ۹۵۳ هجری در بعلبک شام در خاندانی متدین ایرانی متولد گردید و خانواده اش در هنگامی که وی خردسال بود به ایران بازگشتند و در اصفهان پایتخت سلاطین مقتدر صفوی که مرکز علم و دانش و عرفان بود، اقامت نمودند.

 

[Maedeh]

شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر و فضل فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود. آوازه دانش و اندیشه و قدرت استنباط در مسائل علمی و فلسفی، او به پایه ای بود که فاسدان و ریاکاران نیز نتوانستند از تحسین خودداری کنند و حسن سلوک و طبع کریم وی را محبوب خاص و عام کرد.

از این عالم ربانی و عارف جلیل القدر تاکنون در حدود هشتاد و هشت کتاب و رساله ذکر شده است. شیخ بهایی در سال ۱۰۳۱ هجری قمری در سن ۸۷ سالگی در اصفهان پایتخت شاه عباس بزرگ، دار فانی را وداع گفت و بنابر وصیت او با تجلیل فراوان جنازه اش به مشهد مقدس منتقل گردیده و در جوار حضرت ثامن الائمه ابوالحسن الرضا علیه الادالتقیه و المثنا، به خاک سپرده شد.

 

[Maedeh]

از کتب و آثار بزرگ علمی و ادبی شیخ بهایی علاوه بر غزلیات و رباعیات و مغزلات دارای دو مثنوی بوده یکی به نام مثنوی « نان و حلوا » و دیگری « شیر و شکرر » و از آثار علمی « جامع عباسی، کشکول، بحر الحساب و مفتاح الفلاح و الاربعین و شرع الاقلاف، اسرار البلاغه و الوجیزه » و سایر تالیفاتش که بالغ بر ۹۵ کتاب و رساله می شود که همواره کتب و درس طالبان علم و ادب بوده است.

شیخ بهایی شاگردانی تربیت نموده که به نوبه خود از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند، مانند فیلسوف و حکیم الهی و ملاصدرای شیرازی و ملا حسن حنیفی کاشانی و عده یی دیگر که در فلسفه و حکمت الهی و فقه و اصول و ریاضی و نجوم سرآمد اقران گردیده و ستارگان درخشانی در آسمان علم و ادب ایران گردیدند که نه تنها ایران، بلکه عالم اسلام به وجود آنها افتخار می کند.

در میکده دوش، زاهدی دیدم م×س×ت / تسبیح به گردن و صراحی در دست

گفتم ز چه در میکده جا کردی گفت / از میکده هم بسوی حق راهی هست