شعر شعرهای نیما یوشیج

[Paradox]

ری‌را
«ری را»... صدا می‌آید امشب از پشت « کاچ» که بند آب برق سیاه تابش تصویری از خراب در چشم می‌کشاند گویا کسی است که می‌خواند اما صدای آدمی این نیست با نظم هوش ربایی من آوازهای آدمیان را شنیده ام در گردش شبانی سنگین؛ زاندوه های من سنگین تر و آوازهای آدمیان را یکسر من دارم از بر یکشب درون قایق دلتنگ خواندند آنچنان؛ که من هنوز هیبت دریا را در خواب می بینم ری را. ری را...

 

[Paradox]

قصه رنگ پریده (برای دل‌های خونین) من ندانم با که گویم شرح درد قصه رنگ پریده، خون سَرد هرکه با من همره و پیمانه شد عاقبت شیدا دل و دیوانه شد قصه‌ام عشاق را دلخون کند عاقبت خواننده را مجنون کند آتش عشق ست و گیرد در کسی کاو، ز سوز عشق می‌سوزد بسی...

 

[Paradox]

قلعه سقریم مانده‌ام از حکایتِ شبِ بیم بارک الله احسن التقویم چه به خوابی گران در افتادم کاروان رفت و چشم بگشادم از نگه دیده‌ام نجست سراغ سحر آمد به یاوه سوخت چراغ گرم بودم چو با نوای و سرود رفت از من هر آنچه بود و نبود دم صبحم ز دیده خواب چو برد دل پشیمانی فراوان خورد گفت: خفتی به راه و صبح دمید گفتم: اینم نصیب بود و رسید تا جهان نقشبندِ خانه ماست کم کس آید به کاردانی راست...

 

[Paradox]

رباعیات نیما یوشیج

گفتم زخ تو گفت به گل می‌ماند گفتم لب تو گفت به مل می‌ماند گفتم قد من گفت به پیش گل و مل ز اینسان که خم آورده به پل می‌ماند

 

[Paradox]

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا یک چند در انتظار بگذشت مرا باقی همه صرف حسرت روی تو شد بنگر که چه روزگار بگذشت مرا

 

[Paradox]

از شعرم خلقی بهم انگیخته‌ام خوب و بدشان بهم درآمیخته‌ام خود گوشه گرفته‌ام تماشا را کآب در خوابگه مورچگان ریخته‌ام

 

[Paradox]

می‌میرم صد بار پس مرگ تنم می‌گرید باز تنم هم تنم در کفنم زان رو که دگر روی تو نتوانم دید ای مهوش من، ای وطنم، ای وطنم