شاتل فضايي كلمبيا] اولين پرواز فضايي آزمايشي اين سامانه را در ۱۲ آوريل ۱۹۸۱، درست ۲۰ سال بعد از سفر يوري گاگارين به فضا، به نمايش گذاشت. اين پرواز ۵۴ ساعته كاملاً موفقيتآميز، حامل دو فضانورد به نامهاي [جان يانگ] و [رابرت كريپن] بود ( تصاوير ۸ و ۹). اين پرواز كه به اُاِفتي۱ مشهور بود، اولين پرواز فضايي بشر بود كه طي آن فضاپيما به زمين بازميگشت و مانند يك هواپيما بر روي باند مينشست
ناسا هر پرواز فضايي شاتل را با يك كد نشان ميدهد. در چهار ماموريت اول از اختصار [اُاِفتي] به معناي آزمايش پرواز مداري استفاده ميشد. بعداً با نامگذاري اين وسيله با عنوان سامانه حمل و نقل فضايي، از اختصار استياس به جاي اُاِفتي استفاده ميشد [۲]. اين روش كدگذاري تا سال ۱۹۸۳ (استياس۹) ادامه داشت. از آن به بعد، كد مشخصه هر عمليات فضايي شاتل يك اختصار سه مولفهاي بود. اولين مولفه عددي بود كه به سال پرتاب اشاره داشت. دومين مولفه پايگاه فضايي مورد استفاده در پرتاب را نشان ميداد (عدد ۱ براي پايگاه كيپ كاناورال و ۲ براي پايگاه [واندنبرگ]) و مولفه سوم كه يك حرف الفباي انگليسي بود، بيانگر چندمين پرتابي بود كه در آن سال و از آن پايگاه انجام ميشد. به عنوان نمونه، ۴۱-B، يعني دومين پرتاب (B) از پايگاه فضايي كيپ كاناورال (۱)، در سال ۱۹۸۴ (۴) [۲]. البته بايد توجه داشت كه هنوز هم در بسياري از مراجع كدگذاري استياس رايج است.
پرواز استياس۴ در ژوئن ۱۹۸۲، آخرين پرواز فضايي آزمايشي شاتل بود كه با موفقيت انجام شد. شاتل در اين پرواز براي اولين بار يك محموله نظامي را حمل ميكرد. البته اين پرواز محمولههاي آزمايشي ديگري هم داشت. صحت عملكرد بسيار عالي و بيش از حد انتظار [بازوي جايگذاري از دور] كه توسط كاناداييها ساخته شده بود نيز در همين پرواز به اثبات رسيد [۲]. اين بازو كه ۱۶ متر طول و ۳۸ سانتيمتر قطر دارد، ميتواند قطعات فضايي به جرم حداكثر ۳۰ تن را در فضا گرفته و جابجا نمايد [۴].
استياس۵ اولين پرواز عملياتي اين سامانه فضايي بود كه در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۲ و توسط شاتل كلمبيا انجام شد. اين پرواز دو مشتري تجاري داشت: شركت [تلستات] و [ستلايت بيزينس سيستمز] كه خواهان پرتاب ماهوارههاي مخابراتيشان به مدار انتقالي زمينثابت از طريق شاتل فضايي بودند. در اين پرواز براي اولين بار چهار فضانورد داخل يك فضاپيما راهي فضا شدند [۲].