آموزش سبک نئوکلاسیک

[Nstrn_jz]

سبک نئوکلاسیک در قرن ۱۸ میلادی قصد داشت سادگی و نظم ساختمان‌ها را احیا کند و به بناهایی اشاره دارد که در ساخت آن‌ها از معماری کلاسیک یونان و روم باستان الهام گرفته‌اند. معماری نئوکلاسیک در اواسط قرن ۱۸ میلادی و در واکنش به سبک روکوکو و باروک به وجود آمد. پیشوند «نئو» به معنی «جدید» بوده و بخش دوم این کلمه نیز نشان می‌دهد که این سبک از معماری رومی و معماری کلاسیک یونان الهام گرفته است؛ اما به جای اینکه صرفاً بخش‌هایی از ساختمان‌های کلاسیک قدیم را در بناهای جدید به کار بگیرد، بر روی منطق کلی این دوره تمرکز دارد.
معماری روکوکو از جزئیات نمایشی فراوانی در ساختمان‌های خود استفاده می‌کرد و در پاسخ به این تجملات و عدم تقارن بناها، سبک نئوکلاسیک بر روی سادگی و سطح هموار دیوارها تأکید داشت.
البته نئوکلاسیک، اولین سبکی نیست که دوباره نگاهی به دوران باستان انداخته و از آن الهام می‌گیرد. جهان غرب همواره راهی برای بازگشتن به اولین تمدن‌های بی‌نظیر بشر پیدا کرده است؛ برای مثال طاق رومی دوباره در سبک رمانسک قرن ۱۰ میلادی تکرار شد و رنسانس نیز بین قرن ۱۵ تا ۱۷، سبک احیای شیوه‌های کلاسیک به حساب می‌آمد.

نوشته‌های معماران رنسانس از جمله آندرا پالادیو (Andrea Palladio) در قرن ۱۸ میلادی به‌طور گسترده خوانده و ترجمه می‌شد. این نوشته‌ها باعث استقبال دوباره از شیوه‌های معماری کلاسیک و ابعاد متناسب ساختمان‌های یونان و روم باستان شد. نئوکلاسیک با ویژگی‌هایی همچون ابعاد بزرگ ساختمان‌ها، سادگی شکل‌های هندسی و دیوارها، استفاده از ستون و جزئیات شیوه‌های یونانی (به خصوص ستون‌بندی دوریک) شناخته می‌شود.

برجسته‌کاری‌های معماری نئوکلاسیک، مسطح‌تر بوده و اغلب در داخل قاب و فریز یا همان حاشیه‌های زینتی ساختمان قرار می‌گیرند. همچنین به جای اینکه این المان‌ها با سایر ویژگی‌های ساختمان ادغام شوند، هر کدام مستقل و به خودی خود تکمیل بودند. به‌طور کلی گنبد و برج، جایی در معماری نئوکلاسیک ندارد؛ هر چند که ممکن است بعضی بناها را به سبک‌های تلفیقی ساخته باشند و این موضوع درمورد آن‌ها صدق نکند.
شکل ایده‌آلی که معماری نئوکلاسیک به دنبال آن می‌گشت، معبد بود که سبک کلاسیک را در ساده‌ترین حالت خود به نمایش می‌گذاشت.
سقف در معماری نئوکلاسیک معمولاً مسطح و افقی است و اغلب می‌توان آن را از سمت پایین مشاهده کرد. همچنین نمای ساختمان‌ها طویل و مسطح هستند و اغلب چند ردیف ستون مستقل را در برمی‌گیرند.
دکور بیرونی ساختمان را تا جایی‌که می‌شود ساده طراحی می‌کنند و پنجره‌ها و درب را به گونه‌ای می‌سازند تا با یکدیگر تناسب داشته و کمال سبک کلاسیک را نشان دهند. معمولاً باغ‌هایی در اطراف ساختمان‌های نئوکلاسیک در نظر گرفته می‌شود که از الگوهای هندسی پیروی می‌کنند.

 

[Nstrn_jz]

معمولاً معماری نئوکلاسیک را با ساختمان‌های بزرگ و عمومی می‌شناسند؛ اما این سبک حتی طراحی خانه‌های شخصی را نیز تحت تأثیر قرار داد. بازسازی یا تغییر سبک یک بنای ساخته شده به نئوکلاسیک ممکن است نتیجه‌ی چندان جالبی نداشته باشد؛ اما «رابرت آدام» معمار اسکاتلندی توانست این کار را به زیبایی درمورد طراحی دوباره‌ی کِنوود هاوس (Kenwood House) در لندن انجام دهد که ترکیبی از سبک معماری جُرجی (Georgian architecture) و نئوکلاسیک به حساب می‌آید.

نمونه هایی از سبک نئوکلاسیک
از میان ساختمان‌های فراوانی که به سبک نئوکلاسیک ساخته شده‌اند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

کاخ سفید (The White House) در آمریکا که به سبک پالادیان و نئوکلاسیک ساخته شده است.
کاخ کنگره آمریکا یا همان ساختمان کاپیتول (United States Capitol) که برای ساخت آن از موزه لوور و پانتئون پاریس الهام گرفته‌اند.
ساختمان مونتیچلو در آمریکا
ساختمان دیوان عالی ایالات متحده آمریکا (Supreme Court of the United States)
طاق پیروزی در پاریس
بانک انگلستان ( Bank of England) در لندن
موزه‌ی قدیمی در برلین