آموزش زبان آلمانی

[Maedeh]

زبان آلمانی (Deutsch) یک زبان اروپاییست که بیشتر در مناطق مرکزی اروپا مورد استفاده قرار می گیرد. این زبان به طور گسترده و به صورت رسمی در کشورهای آلمان، اتریش، سوئیس، بخش های شمالی ایتالیا و لیختن اشتاین صحبت می شود. این زبان همچنین یکی از زبان های رسمی (اما نه زبان اکثریت) در کشورهای لوکزامبورگ و بلژیک است. آلمانی از نظر ریشه شباهت و نزدیکی زیادی با زبان های هلندی و انگلیسی دارد.

زبان آلمانی یکی از زبان های اصلی جهان و زبان مادری بیش از 95 میلیون نفر در سراسر جهان است. زبان آلمانی گسترده ترین زبان مادری در اتحادیه اروپا و همچنین سومین زبان آموزش داده شده در ایالات متحده (بعد از اسپانیایی و فرانسه) و اتحادیه اروپا (بعد از انگلیسی و فرانسه) است. زبان آلمانی دومین زبان علمی جهان نیز به سبب تعداد مقالات نوشته شده و سومین زبان رایج در محیط اینترنت (بعد از انگلیسی و روسی) به شمار می رود. زبان آلمانی از نظر تعداد کتابهای منتشر شده در سال به این زبان نیز مقام 5ام را در جهان داراست.

ریشه بیشتر واژه های زبان آلمانی به خانواده زبان های هندی-اروپایی برمیگردد. دسته ای از واژه های این زبان ریشه های لاتین یا یونانی دارند و تعداد کمتری از آنها از زبان های فرانسه یا انگلیسی مشتق می شوند. زبان آلمانی همچنین به واسطه لهجه ها و گویش های متفاوتش مشهور است.

تفاوت های آلمانی و فارسی در کدام بخش هاست؟​

بررسی تفاوت های دو زبان کار تخصصی و پیچیده ایست که باید در مورد آن از زبان شناسان سوال کرد ولی در سطح اولیه تا متوسط احتمالا این تفاوت ها به چشم شما خواهد آمد.

• جنسیت اسامی در آلمانی: آلمانی بر خلاف فارسی و انگلیسی یک زبان جنسیت محور است. یعنی هر اسم حتما یک جنسیت دارد. اسامی در زبان آلمانی می توانند یکی از جنسیت های مذکر، مونث یا خنثی را داشته باشند. در زبان آلمانی جنسیت اسامی ساختار کاملی ندارد پس باید در هنگام یادگیری اسامی جنسیت آنها را هم یاد بگیرید.
• حروف تعریف معرفه: در زبان آلمانی مشابه انگلیسی (حرف تعریف the)، برای حالت معرفه از اسامی از حروف تعریف استفاده می شود. حروف تعریف در کنار نشان دادن معرفه یا نکره بودن اسم می توانند حالت و جنسیت آن را نیز نشان دهند (چیزی که در انگلیسی وجود ندارد.)
• نحوه جمع بستن اسامی: در زبان آلمانی بر خلاف فارسی و انگلیسی جمع بستن اسامی قاعده ای کلی ندارد. در واقع شما باید در زمان یادگیری اسامی حالت جمع آنها را هم یاد بگیرید.
• ساختار های مفعولی در زبان آلمانی: در زبان آلمانی برخلاف فارسی و انگلیسی مفعول جمله از جایگاهش در جمله مشخص نمی شود بلکه از حالت آن مشخص می شود. به علاوه درگیری به مراتب بیشتری با انواع مفعول (مستقیم و غیر مستقیم) خواهید داشت.
• ساختار های ملکی در زبان آلمانی: در زبان آلمانی ساختار ملکی اسامی نیز با یک حالت مشخص می شود. این حالت می تواند تاثیراتی را بر روی اسم و کلمات وابسته به آن بگذارد.
• ضمایر شخصی در زبان آلمانی: در زبان آلمانی ما سه نوع ضمیر شخصی داریم. ضمایر شخصی فاعلی (که در فارسی با آنها آشنا هستید) ضمایر شخصی مفعولی مستقیم و ضمایر شخصی مفعولی غیر مستقیم. در زبان آلمانی بر خلاف فارسی و انگلیسی دو نوع ضمیر مفعولی داریم (فاعلی و مفعولی)
• جمله بندی در زبان آلمانی: از آنجا که تشخیص فاعل و مفعول جمله در آلمانی از طریق حالت آن صورت می گیرد این بخش ها می توانند در جمله جایگاه های متفاوتی داشته باشند. این موضوع بر خلاف ساختار معمول جملات در فارسی و انگلیسی است.
• نحوه نسبت دادن صفات در آلمانی: در آلمانی صفتها پس از نسبت داده شدن به یک اسم خصوصیات حالت آن اسم را دریافت می کنند. این برخلاف ساختار فارسی و انگلیسی است.
• زمان ها در زبان آلمانی: ساختار زمان ها در زبان آلمانی تا حد زیادی مشابه انگلیسی است، زمان های کامل (حال کامل، گذشته کامل و آینده کامل) معادلی در زبان فارسی ندارند.
• افعال عبارتی: در زبان آلمانی مشابه انگلیسی، می توان از طریق اضافه کردن حروف اضافه به فعل، افعال جدیدی ساخت. در زبان انگلیسی به این افعال، افعال Phrasal می گویند. این افعال در زبان فارسی معادلی ندارند.
• افعال انعکاسی: در زبان آلمانی از طریق اضافه کردن یک ضمیر انعکاسی به فعل می توان فعلی با معنای جدید ساخت. این افعال در زبان فارسی و انگلیسی فاقد معادل هستند.
• افعال کمکی: افعال کمکی افعالی هستند که در جمله فاقد معنا هستند و از آنها برای نشان دادن ساختار گرامری جمله استفاده می شود. زبان آلمانی از نظر استفاده از افعال کمکی تا حد زیادی مشابه انگلیسی است. این افعال در زبان فارسی معادل دقیقی ندارند.