متروکه رمان زندگی که گمشده | پریا رحمانی

نام رمان :خیانت
نام نویسنده :پریارحمانی
نژار :عاشقانه، اجتماعی
ناظر: @حدیثک^^
خلاصه:
پناه دختری سرزنده و شاد و البته عاشق که عاشقانه زندگیشو و تنها مرد زندگیش دوست داره
پناه خیلی توی زندگیش سختی کشیده اما خم به ابروهاش نیامده اما هیچ هیچ وقت نتونست یک چیز تحمل کنه اونم
خیانت !
مقدمه :
پرواز می شوی گرفتار می شوی
ای عشق !ای پرنده دربند !پربگیر .
قصه ما و عشق ما ماه چاه کردنست
قول و غزل چه سان که این نامه سیاه کردنست
پ.ن:این رمان براساس تخیلات نویسنده است

 

[Romanik Bot]

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی و سپاس از انتخاب انجمن رمانیک را برای انتشار رمان خود؛
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.
قوانین تایپ رمان

اگر سوالی دارید میتوانید بعد از خواندن قوانین زیر سوالتون رو مطرح کنید.
قوانین پرسش سوال ها

قبل از درخواست جلد، قوانین زیر را مطالعه کنید.
قوانین درخواست جلد

برای درخواست نقد، با توجه به قوانین در تاپیک زیر اعلام آمادگی کنید.
درخواست منتقد برای رمان

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.
درخواست رصد

بعد از اتمام رصد، میتوانید درخواست ویراستار دهید.
درخواست ویراستار

جهت درخواست صوتی شدن آثار خود می‌‌توانید در تالار مربوطه، درخواست دهید.
درخواست صوتی شدن رمان

و پس از پایان یافتن رمان، در تاپیک زیر با توجه به قوانین اعلام نمایید.
تاپیک اعلام پایان رمان

|کادر مدیریت رمانیک|​

 

[پریارحمانی]

*پارت اول *
~پناه~
*مامان مامان
مامان با اخم از آشپزخونه آمد بیرون،گفت :
مامان مریم :چرا داد می‌زنی چته بچه
رفتم جلو لپشو بوسیدم و گفتم :
*مامان جونم خیلی گشنمه می دونی چی داری ناهار
مامان سری از تاسف تکونی داد و گفت :
*همیشه منو یا برای شام و ناهار می خواهی یا برای لباس شستنتو یا اتاق تمیز کردن …
اخمی کردم و گفتم :
*مامان اصلا نمی خواهم اه
کتونیمو با حرص در آوردم پرت کردم ،اونور رفتم سمت پله ها صدای مادرم از پشت سر شنیدم
مامان مریم :بیا دخترم ،بیا عزیزم ناهارت حاضره ببخشید دخترم معذرت می خواهم
به حرف مامانم اعتنایی نکردم و از پله ها رفتم بالا اوفففف همش غر میزنه اه اه ،رفتم توی اتاق و در باز کردم از پشت قفل کردم .
گوشیم و از کوله در آوردم ،نشستم روی تخت شماره ی
ماهان گرفتم ،دو روز بود که نه پیغام میده نه زنگ میزنه دلم خیلی تنگ شده بود براش .
یک بوق دوبوق
ماهان :جانم عشقم
چرا صداش گرفته بود ،بانگرانی گفتم :
*ماهان حالت خوبه ؟!
ماهان :اره عزیزم خوبم یکم سرما خوردم
*اهان الان بهتری
ماهان:اره عزیز دل ماهان
*خوب حالا لودگی نکن
ماهان:چشم خانوممم
لبخندی آمد روی لب هام ،می دونست چه چجوری منو دیونه کنه .
*ماهان
ماهان :جونم
*کی می خواهی با پدرم صحبت کنی هان ؟!
ماهان:عزیزدلم به زودی بزار از این ماموریت کوفتی خلاص بشم میرم پیش ریس میگم من عاشق سینه چاک تنها دخترتم .
*ماهان دارم جدی میگم خسته شدم از این خونه از این که یک لقمه می خواهند به آدم بدن هزار تا منت و این چیزها میزارند روی سر آدم
ماهان خندید و گفت :
ماهان :خیلی خوب ،گفتم بزار برگردم چشم عشق من ؛من برای بودن باتو لح لح میزنم
*راست میگی ؟!
ماهان:آره عزیزدلم
نمی دونست که چقدر برای رسیدن بهش لح لح میزنم .حتی نمی تونم بک لحظه ازش دور بمونم .
یکم با ماهان صحبت کردم ، وقتی آروم شدم گوشی قطع کردم .
از روی تخت بلند شدم لباس هامو با لباس راحتی عوض کردم و خودم انداختم روی تخت چشم هام بستم
۱،۲،۳پاگذاشتم توی دنیای بی خبری .

 

[پریارحمانی]

*پارت دوم *