در دست اقدام دیوان شعر در اوج بهار در قعر خزان |amingarreen

عنوان: دیوان شعر در اوج بهار در قعر خزان
شاعر: amingarreen
ژانر: عاشقانه، اجتماعی، تخیلی، تراژدی

مقدمه: گر این عشق بود که ما چشیدیم
پس بدانید جام زهر سر کشیدیم
اندر این چند صباح عمر غمگین
اندازه دنیا ستم زی یارمان دیدیم

 

[amingarreen]

نبینم به دیده که عروس شدی
مرا راضی به عذاب هرروز شدی
دیده را نخواهم،گر لباس سفیدت بینم
ار ببینم عمری در بازار غم نشینم
نشنود صدای مطرب الهی کر شود
با صدای سازش، گل دل پرپر شود
ما خود را بهر تو دوست داریم
حسرت لمس دستت بر پوست داریم
تو گر نباش گوش چشم چه نیاز است
خانه دل فقط برای ماتم بیاز است
بی تو کارم با این تن چیست
بدون یار معنای از این من نیست
گردن بند تو حلقه دارم شود
دم اعدام اشک حلقه بر چشمان بیدارم شود
یارا شب عریان‌و ضفاف تو در بر او
من گرفتار عذاب قبر پاره شود بندبند مو
خویشان تو م×س×ت‌و شاد کل زنان
مادر داغدیده من بر سر خود گل کنان
وصیتم لباس عروست کفنم کنند
به جا نیاوردند کفنی دیگر تنم کنند
حتی ز خود بوی پیراهنی نصیبم نکردی
از بهشت برینت تعارف یک دانه سیبم نکردی
شما سهم مارا ز خود کردی به هیچ
حال سر مزارم میا ز غم دست دور هم مپیچ.

 

[amingarreen]

بیا با خود دنیارا پر ز عطر گلاب قمصر کن
مرا یار باش‌و،مارا طلب همدم همسر کن
با آمدنت گررین بینمان را پستر کن
دمی از شب خودرا با ما هم بستر کن
کویر تنمان را جنگل بابلسر کن
با بوی تنت هردم مرا مستر کن
در خیالم هر روز آمدنت را عید کنم
مای برای سفره هفت‌سین صید کنم
بینم امدیو برایم تکیه زدی به در
همراهی ام کنی مرا روز سیزده به در
سبزه گره زنم آرزویم فراوانم
دمادم ز ب×و×س×ه عشق مرا ببارانم
بنشین با من دمی لب رود نیاز
مرا درک کن بدان چیست کمبودو راز
مخمل زرین کوب فرش زیر پایت کنم
کفر نباشد با چشمان خدا تورا نگاهت کنم
من با تو چون کوه گررین پر غرورم
با توست که پر ز آواز ‌و سرورم
از وجودت مارا با جام می چکار است
در دشت ذهن با صدای ساز نی چکاراست
با تو هر دم باید از شادی گفت
نباید از غم ثریا شهریاری گفت
هردم از اشعار ناب جامی گفت
از غزل آن شاعر شیرازی گفت

 

[amingarreen]

وقتی به زخم عشق که ماندگار است
دگر یادگار نگیرم که بدترین یادگار است
این ناکام شده از عشق شیرین کام نشود
این عاشق برای رهای از زندگی فکر فرار است

 

[amingarreen]

میبینم که دور افتاده ایم نا بجا
که باور می‌کرد من اینجا و تو آنجا
خدا این چه حکمت تلخی‌یست
تا کی باید بگویم یار کجاست من کجا

 

[amingarreen]

سخن شیرین یک بار گفتنش ابرار است
سخن بی ارزش شود وقتی که تکرار است
از تکرار کردن تکرار سخن پرهیز کن یارا
زیرا همه‌ی گوشها ز سخن تکرار فرار است

 

[amingarreen]

خدایا مارا ببخشا خدا
ز بد کرداری شده‌ایم جدا
تنگی نفس‌ها را امان ده
پاکمان کن گناهانمان بزدا

 

[amingarreen]

هر بار به فکر خدا فرو رفتم مو به تنم راست شد
به درگاهش پناه بر زیرا نظرش بی کم کاست شد
این عرش به اشاره ای ساخته‌و بند است بشر
تقلای زیادی مکن زیرا هرچه خدا خواست شد

 

[amingarreen]

خدایا بگذر ز گناه‌و تقصیر من
زیبا بساز سرنوشت تقدیرمن
گر خطای بوده ز سر نادانیست
ای فتح‌ فتوح یارعالم گیر من

 

[amingarreen]

پروردگارا جان در رهت دهم با یک اشاره
بهرت خراب کنم قصر خویش و دارالعماره
مگر جز خوشنودی شما آرزوی داریم جملگی
ای که طواف کنند مدام خوشید‌و ماه ستاره

 

[amingarreen]

ای من به فدای قلب آهنت
سبزه چمن زار شود پیراهنت
ما خاک زیر قدم های شماییم
مارا ببین افتاده ایم به دامنت