تمام شده دلنوشته پرتگاه هیاهو| زهرا وحیدی نکو

دلنوشته: پرتگاه هیاهو
دلنویس: زهرا وحیدی نکو
ژانر: تراژدی، اجتماعی
مقدمه:
رها می‌کنی گره محکم زندگی‌ات را
خودت را به دست باد می‌سپاری تا فقط با او همگام شوی؛ تفاوت ندارد به کدام سو خواهی رفت، فقط باید از این هیاهو دور شوی!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[Like crazy<3]

پلک‌هایم را روی هم می‌فشارم تا دیگر هرگز نتوانم رنگ‌های دنیا را ببینم.
گوش‌هایم از هیاهو‌های غم و شادی پر است، از هیاهوی ناامیدی و دلشکستگی، از شنیدن حسرت و آه های زمینیان!
دستانم را بر روی گوش‌هایم می‌فشارم و صداهایی که دارند از درون نیستم می‌کنند را خفه می‌کنم!

 

[Like crazy<3]

آن بالا ایستاده‌ام، بالای پرتگاهی که از آن می‌توانم هیاهوی جمعی از موجودات را ببینم که به جان هم افتاده‌اند، هم را می‌درند و ضربه می‌زنند.
هرگز نمی‌خواهم چشمانم را دوباره به دنیا بگشایم، آری! شاید رنگ‌هایش زیبا باشند؛ اما حال از آن‌ها خسته شده‌ام.

 

[Like crazy<3]

دل‌زده از زیبایی‌هایی که انگار هیچ‌گاه برایمان نبودند، از رنگ‌های فریبنده‌ای که با تمام وجود به سمتشان قدم برمی‌داشتیم؛ اما حال از ادامه راه ناتوانیم!
بدون هیچ چاره‌ای سیاهی را می‌پذیریم و درونش گم می‌شویم.
هیاهوی جمعی که می‌گوید هرگز حق جا زدن نداریم؛ اما آنگاه که خود در مسیر رنگارنگشان به سیاهی برمی‌خورند، زانو می‌زنند!

 

[Like crazy<3]

سکوت و سکون!
از دور آمدنش را حس می‌کنم، همان نیستی و سیاهی!
می‌خواهد این‌بار من را در درون خود خفه کند و نگذارد هرگز دستانم زمین را لمس کنند، مرگی که آمدنش آرامش را به همراه دارد نه وحشتی بی‌پایان!
مرگ ته‌اش نیست، چیزی بدتر وجود دارد، هیاهویی بدتر از مرگ که با وجودش روزی هزار بار آرزوی مرگ می‌کنی تا شاید روحت آرام بگیرد.

 

[Like crazy<3]

باد مرا به سمت جلو هل می‌دهد و خواهان آن است که از بالای پرتگاه تنهایی‌ام پایین بیایم.
وارد جمعی شوم که روبه رعدی غرنده می‌روند و هر لحظه بیش‌تر از قبل کوبنده می‌شوند و بر سرت فرو می‌آیند.

 

[Like crazy<3]

باید وارد هیاهو‌ها شوم و من هم جزوی از آن غم‌ها و آه ها باشم... .
دستانم را باز می‌کنم و خود را با زمزمه‌ای رها می‌کنم، رها از دنیا و رنگ‌هایش، از موجودات زمینی‌اش و از چیزی که در وجودم رخنه کرده و از عمق قلبم بیرون نمی‌آید.

 

[Like crazy<3]

اما باز هم در میان آن هیاهو ها و جمعیتی که بیهوده فقط قدم برمی‌دارند و راضی به جایگاهشان نیستند، تک و تنها هستم، هنوز هم سیاه مانند کلاغی در بین کبوتران بی‌شمارم!
ایستاده‌ام و نگاه متعجبم چنان بر روی رنگ‌ها می‌چرخد که بازهم سیاهی وجودم فراموش می‌شود.

 

[Like crazy<3]

دست نشانده موجوداتی می‌شوم که خوب می‌دانم خودشان هم از خود بی‌خبرند!
بی‌درنگ می‌گذرند بی‌آنکه بدانند مقصدشان کجاست و می‌خواهند به کجا برسند.
آخرش را چه می‌کنند؟! بعد مرگی که بازهم ادامه دارد.

 

[Like crazy<3]

آیا اصلاً می‌فهمند برای چه پدید آمدند؟! آیا خواهند فهمید که خود برای خود پدیدار شدند؟!
میلیون‌ها فکر و ذرات را در کنارهم جمع کرده‌اند؛ اما کوچک‌ترین مولکول آن‌ها هم نمی‌دانند روی این توپ کروی چه می‌خواهد!