تمام شده دلنوشته عاشقانه‌های من| سوما غفاری کاربر انجمن رمانیک

نام دلنوشته: عاشقانه های من
نویسنده‌: سِوما غفاری
ژانر: عاشقانه
مقدمه:
به عشق در لحظه‌ی اول، می‌گویند عشق در یک نگاه!
آن‌گاه، به این‌که با شنیدن اسمش عاشق شوی، چه می‌گویند؟ سپس با دیدنش عاشق‌تر شوی چه؟ اسم این چیست؟ عشق؟
من اسمش را عشق نمی‌گذارم، چون می‌دانم حتی عشق نیز، توان مقاومت با حسم را ندارد! حس من به تو غیرقابل توصیف با کلمات است.

 

[ansel]

سلام خدمت نویسنده‌ی عزیز!
متشکریم از شما ضمن انتخاب انجمن رمانیک برای انتظار آثار ارزشمندتان، خواهشمندم قبل از شروع کردن تایپ دلنوشته‌تان قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!

قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته

زمانی که دلنوشته‌ی شما به ده پارت رسید می‌توانید از طریق لینک زیر برای آن درخواست جلد بدهید. (پ.ن: ابتدا قوانین تالار جلد را مطالعه فرمایید.)

درخواست جلد برای دلنوشته

زمانی که دلنوشته‌ی شما به دوازده پارت رسید شما می‌توانید جهت بررسی سطح قلمتان توسط منتقدان عزیز، از طریق لینک زیر درخواست نقد بدهید.

قوانین و چگونگی درخواست منتقد برای دلنوشته

نویسندگان عزیز؛ جهت درخواست تعویض تگ اثرتان می‌توانید از طریق لینک زیر اقدام نمایید.

درخواست تعویض تگ

شما می‌بایست پس از اتمام تایپ اثرتان؛ از طریق لینک زیر اعلام کنید.

اعلام پایان تایپ دلنوشته

شما می‌بایست پس از اتمام تایپ دلنوشته‌تان جهت رفع اشکالات نگارشی و تایپی؛ از طریق لینک زیر درخواست ویراستار کنید.

درخواست ویراستار برای دلنوشته

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!

|کادر مدیریت انجمن|​

 

[*dream_writer*]

می‌گویند سر به هوا،
می‌گویند حواسش به خود‌ش نیست،
می‌گویند در خیالات سر می‌کند،
می‌گویند و می‌گویند...
بگذار بگویند،
آنان که نمی‌دانند فکر کردن به تو چه عالمی دارد!

 

[*dream_writer*]

تو فرشته بودی که از سوی خدا آمدی؟ یا یک ناجی بودی که برای نجاتم آمدی؟
هر چه بودی، آمدی و دنیایم را با مداد رنگی‌هایت جوری رنگ کردی که حتی یک لکه‌ی سیاه هم نمی‌توانم در آن بیابم!

 

[*dream_writer*]

تو رفیق تنهایی‌هایم، شریک شادی‌هایم، تکیه‌گاه سختی‌هایم و دوای دردم شدی.
برایم مسکنی شدی که در اوقات سخت، در اوقاتی که دلم چون آسمانی بارانی گرفته، به سراغش می‌روم تا آرام شوم.

 

[*dream_writer*]

نمی‌دانم وجودت چه دارد که من باز هم جز تو، تکیه گاهی برای خود نیافتم!
نمی‌دانم؛ صدایت، لبخندت، چشمانت، چه دارند که باز دردم را از خاطرم بردند!

 

[*dream_writer*]

می‌خندم؛ به اوقاتی که دیوانه‌وار به سمتت می‌دویدم و تقاضای عشقت را برای آرام ساختن خود داشتم.
می‌خندم؛ برای اوقاتی که صدایت آرام بخش وجودم می‌شد.
به آن زمانی می‌خندم که با خود می‌گفتم "دنیا به کنار... من تو رو دارم"

 

[*dream_writer*]

تو فقط حرف بزن، چرا که زندگی من در شنیدن حرف‌هایت و شنیدن صدایت خلاصه می‌شود. تو فقط حرف بزن تا من در آرامش صدایت غرق شوم. تو حرف بزن، من با گوش‌هایم نه، با قلبم گوش می‌کنم.

 

[*dream_writer*]

می‌دانی دلم چه می‌خواهد؟ دلم می‌خواهد همه‌ی عالم را از عشقی که به تو دارم خبردار کنم.
می‌خواهم اسمت را همه جا جار بزنم و فریاد بزنم که من تو را دارم.
می‌خواهم از خوبی‌هایت، از زیبایی‌ات، از عشقت، از وجودت به همه بگویم.
می‌خواهم دنیا را از عشقم خبردار کنم!

 

[*dream_writer*]

مرا محکوم به سکوت می‌کنند. می‌گویند راجع به آن عشقی که تکیه‌گاه روزهای سختم و افتخار و غرور روزهای خوبم شده، چیزی نگویم!
می‌گویند سکوت کنم؛ ولی مگر این دل می‌فهمد؟ دلی که می‌خواهد هر آن عشقت را جار بزند.
دل نمی‌فهمد و من بدون آن‌که خود بدانم، باز شروع به سخن گفتن از تو می‌کنم.