انتشاریافته دلنوشته زندگی را ورق بزن | فاطمه - مجیدی

" به نام خدا"

نام دلنوشته: زندگی را ورق بزن.
نویسنده: فاطمه - مجیدی.
ژانر: تراژدی.

مقدمه:
غم؛ ولی امید داشتن برای زندگی.
تو باید زیر این همه درد دووم بیاری؛ ولی به خدا و خودت امید داشته باشه!‌

سخن نویسنده:
این دلنوشته دارای پانزده پارت است؛ ولی کامل غمگین و تراژدی نیست.

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

پس از اعلام اتمام نگارش برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[تقدیر]

پارت یک

شده یک روز از درد گریه کنی، زجه بزنی و فریاد بکشی؛ ولی کسی کنارت نباشه؟ کسی نباشه درکت کنه؟!
شده بعضی وقت‌‌ها زمین بخوری، دست‌هات رو روی دهنت بزاری و صدای هق هقت رو توی گلوی پر از بغضت خفه کنی، خفه کنی تا کسی متوجه نابود شدنت نشه و صدای شکسته شدن قلبت رو نشنوه؟

 

[تقدیر]

پارت دو

شده از خودت و آدم‌های توی این شهر متنفر بشی؟
شده به آسمون تاریک شب نگاه کنی، چشم‌هات رو ببندی و با خودت بگی:
- چرا من، مگه گناه من چیه؟
شده قلبت تیر بکشه از این همه دردی که توی وجودت ریشه زده؛ از این همه بی‌رحمی، از این همه درد؟

 

[تقدیر]

پارت سوم

شده دست‌های کم جونت رو روی قلبت مشت کنی، صورتت از درد جمع بشه؛ ولی به خودت بگی:
- تحمل کن، تموم میشه.
ولی به حرفی که به خودت زدی ایمان نداشته باشی؟
یک گوشه بشینی به یک‌جا خیره بشی. تک تک قطره‌های اشکت با حسرت روی صورتت بشینه. دلت به حال خودت بسوزه؛ ولی کسی نباشه که دلش برای تو بسوزه؟

 

[تقدیر]

پارت چهارم

شده از این درد‌هایی که کشیدی تبدیل بشی به یک آدم بی‌احساس؟
کسی که هیچ احساسی نداره؛
نه به خودش، نه به این سرنوشتی که با خودکار سیاه نوشته شده؟!
سرنوشتی که مثل قهوه تلخه!

 

[تقدیر]

پارت پنجم

شده برای دل‌خوشی خودت یه لبخند بزنی؛ ولی یه لبخندی که پشتش کلی غم پنهون شده باشه، یه لبخند مصنوعی؟
یه لبخندی که معنی یه لبخند واقعی رو نداشته باشه و معنی یه غم بزرگ توی قلبت رو داشته باشه؟
شده پنهون بشی پشت این غم‌ها، پشت این ابرهای سیاه؟

 

[تقدیر]

پارت ششم

شده دلت گریه بخواد؛ ولی دیگه حس گریه کردن هم نداشته باشی و فقط توی خودت بریزی، به یک‌جا نگاه کنی و
به خودت بگی:
- من از این گریه‌ها خسته شدم.
شده بری بیرون و به آدم‌های توی خیابان نگاه کنی؛ به بچه‌هایی که با چه شوقی بازی می‌کنن و با خودت بگی:
- کاشکی من مثل شما بچه بودم تا بدون دونستن معنی کلمه‌ی "درد" بازی می‌کردم و از ته دل می‌خندیدم!

 

[تقدیر]

پارت هفتم

خودت رو درک نمی‌کنی.
احساس یه آدم شکست خورده رو داری که از زندگی سیر شده!
بری لبه‌‌ی بام تهران، به شهر پر از جمعیت نگاه کنی؛ شهر‌ی که انگار زیر پاهای تو‌ئه؛ ولی هیچ جایی برای تو توی این شهر وجود نداره.

 

[تقدیر]

پارت هشتم

چه‌قدر هوای این شهر دلگیره! آسمون دلش گریه می‌خواد؛
باریدن می‌خواد؛ ولی نمیشه.
شده به خودت بگی دیگه بسه؟
از میون دردها بلند بشی و به خودت کمک کنی.
به خودت بگی:
- منم دوست دارم بخندم و خوشحال باشم!
وقتی توی آینه به خودت نگاه می‌کنی، می‌بینی که چقدر به خودت بدهکاری.

 

[تقدیر]

پارت نهم

به خودت یه لبخند، یا شایدم بیشتر از یه لبخند بدهکاری؛ به خودت قول بده که جبران کنی!
تا مثل آدم‌های دیگه خوشحالی رو درک کنی.
تجربه کنی؛
حس کنی!