تمام شده دلنوشته در چنگال پلیدی ها | مبینا عباسی

نام دلنوشته: در چنگال پلیدی ها
ژانر: اجتماعی، تراژدی
نام نویسنده: مبینا عباسی
مقدمه: از اوج تاریکی برایت یک شعله پنهان آورده ام! از خود تاریکی من برایت نور شده ام! تو چرا تن به اجباری میدهی که نامش را دروغ می نامند!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

فریاد من بی صداست!
تو بگو رنج جوانی هایت را به من!
هرجوری که شده می رسانم به گوش پلیدی های زمانه... به چه گوش می دهی؟ به صداهای دروغ که یک عمر در گوش تو زمزمه کردند؟ نگو این درد مال من نیست! نگو گرفتاری مال من نیست! نگو غم مال من نیست! ما زنجیری متصل هستیم
نگو فردا مال ما نیست!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

آری من سکوت کردم!
ولی این سکوت پایانی هم خواهد داشت!
درد من بزرگ نیست، دیگران درد دارند بدتر از من!
من شاخ دیو پلید را خواهم شکست بالاخره سیاهی هم شرمنده خواهد شد! من در زمانی فریاد زدم که خفقان سرتاسر گلوی همه را گرفته بود... نگزار ترس بر تو چیره شود تو خودت فریاد بزن سکوت ها همه نابود می شوند!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

ضحاک مغز جوانان را خورد!
آری این بود ایران زمین که دچار پلیدی ها شد!
ولی باز هم ماند پابرجا گوشه گوشه این سرزمین!
حال که دگر ذره ای امید در دل کسی نیست!
تو بخوان سرودی از سرزمین آزادی...

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

من یک زنم! یک زنی که از هزاران مرد بیشتر فریاد زدم... من یک زنم! نه یک برده! من هم احساس دارم دلم میخواهد گیسوانم را رهسپار با باد کنم!
من هم آدمم حق دارم صدایم را در گوش این دنیا طنین انداز دلنشین کنم! من یک مادرم! یک هم مسیر! یک همنشین و یک همسر... من زور بازو ندارم ولی... قلبی دارم که از ضربات دستان سنگین تو روی صورتم قوی تر است...

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

سلاح من پر از گلوله های عشق است که سمت تو شلیک میکنم... چرا فرار می کنی؟ بگزار به تو اصابت کند حداقل درد آن از ساچمه ها در چشمان معصوم کمتر است... از این شب سیه نترس فردا همیشه از راه طولانس می رسد تا این غم را نابود کند...نترس! نترس!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

من از فریاد یک دیوانگی آمده ام، دیوانگی چیست؟
شاید همان آزادی یا شاید همان آبادی که ازش غاقل شدیم؟ چرا عاقل شوم؟ من از این دیوانگی ها متولد شدم ، من از زن بودنم سرود ها گفتم! از اینکه گیسوانم رقص می کند در این باد بهاری شاد و خندانم گر تو بخواهی همین را از من بگیری بازهم صدایی دارم که تو از آن می ترسی!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

جهان من، سرزمینم با صلح زیبا خواهد شد هیچ جنگی سرانجام خوشی نخواهد داشت! عشق در سرزمینم بی داد می کند فقط کافی است آن را دوباره از نو در دل یکدیگر پیدا کنیم، من نه طرفدار کسی و نه در مقابل کسی! حرف من فقط یک چیز است... بدون شرط زیستن در اوج آزادی!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

گر چه بال و پرم را چیدن در این روزگار...
ولی من نیازی به بالی دارم برای پرواز...
نه نیازی به ترحم های بی رحمانه تو دارم...
من از آزادی که محروم شده می گویم تو به گلوله هایت پناه ببر! من از صلح برایت شعر میسرایم و تو فقط فریاد بزن بجنگیم!

 

[مبینای پاییز🍁🍁]

مردن فقط به اتمام نفس های آدم ها نیست!
مردن یعنی ماندن در هوایی که فقط اجبار را تنفس می کنی... مردن فقط به بستن چشمانت تا ابد نیست! مردن یعنی دروغ را با چشمانت ببینی و بی تفاوت ازش عبور کنی!!
مردن فقط به اتمام زندگی نیست، مردن یعنی تمام زندگی را از پشت میله های تهدید ببینی!