انتشاریافته دلنوشته دختری که لبخندش را ربودند | مهرانه بلوچ

​

دلنوشته: دختری که لبخندش را ربودند

دلنویس: مهرانه بلوچ

ژانر: عاشقانه، تراژدی

مقدمه:

لطفاً برایم یک خیابان عشق بیاور و یک دریا عطر یاس.
برایم اندازه‌ی کو‌ه‌ها گل رز بخر، اندازه‌ی ماسه بادی‌ها شکلات و اندازه‌ی تمام اشک‌هایی که در اتوبان ریخته‌ام دوستم بدار.
بگو مِهرای من!
دیگر با شکوفه‌ها حرف نزن.
بگو لازم نیست به نسیم بگویی موهایم را به جای تو نوازش کند یا سراغم را از قاصدک‌ها بگیری.
بگو برگشته‌ام مِهرا و دیگر نمی‌روم.
دیگر هرگز نمی‌روم عشق اول و آخرم!

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[مهرانه بلوچ]

من لبخند‌هایم را در ساحل، خیابان، کافه‌ و در لابلای گلبرگ‌های گل سرخی که برایم نخریدی، جا نگذاشته‌ام.
لبخند‌های مرا سال‌ها پیش، دست‌هایی نامهربان ربوده‌اند و من هم‌چنان دارم به چشم‌های تو فکر می‌کنم وقتی خیس اشک می‌شدند و دست‌هایم فرسنگ‌ها از گونه‌هایت دور بودند.

 

[مهرانه بلوچ]

لطفاً دیگر هیچ‌گاه سرت را به دیوار نکوب زندگی من.
اشک‌های من حتی اگر تا آخر دنیا با هم گریه کنیم، تمام نمی‌شوند.
بیا و پایان کابوس‌ لبخند‌هایم باش تا شعرهای تازه بگویم.
بیا و مرا بیشتر از تمام آدم‌های این دیار دوست بدار.

 

[مهرانه بلوچ]

من این‌جا هم‌‌چنان دارم به چشم‌های تو فکر می‌کنم وقتی دریا، عشق بالا می‌آورد و از آسمان، شعر می‌بارید.
وقتی پاهای من می‌رفتند تا فراموش شوم.
پاهای من می‌رفتند تا پاهای تو ثابت قدم باقی بمانند.
مرگ شاید شبیه من باشد شبیه‌ من که همه‌‌چیز جز دست‌های تو فراموشم می‌شود.

 

[مهرانه بلوچ]

این نرگس‌های مصنوعی که میز تحریرم را بی‌قرار می‌کنند، بدون لبخند من محال است زنده بمانند؛ اما مثل همیشه یادم می‌رود خنده را به لب‌هایم بدوزم.
یادم می‌رود در خیالاتم لباس‌هایت را اتو نکنم یا برایت قورمه‌سبزی بار نگذارم.

 

[مهرانه بلوچ]

لطفاً برایم خودکار بخر و بگو:
- خوشگلم دوستت دارم.
بگو برایم بنویس:
- من مهرای توأم.
برایم بنارسی بیاور. بگو قرمز بپوش زندگی من تا تمام کوچه‌ها را با هم قدم بزنیم.
لطفاً برایم یک خیابان عشق بیاور و یک دریا عطر یاس.
برایم اندازه‌ی کو‌ه‌ها گل رز بخر، اندازه‌ی ماسه بادی‌ها شکلات و اندازه‌ی تمام اشک‌هایی که در اتوبان ریخته‌ام دوستم بدار.

 

[مهرانه بلوچ]

بگو مهرای من!
دیگر با شکوفه‌ها حرف نزن.
بگو لازم نیست به نسیم بگویی موهایم را به جای تو نوازش کند یا سراغم را از قاصدک‌ها بگیری.
بگو برگشته‌ام مهرا و دیگر نمی‌روم.
دیگر هرگز نمی‌روم عشق اول و آخرم!

 

[مهرانه بلوچ]

شاید جملات سرشار از عشق تو پایان غم‌هایم شود و واگن واگن عشقی که تقدیمم می‌کنی لبخندهایم را به من برگرداند.
شاید هم چشم‌های خندان تو، پایان تمام اشک‌هایم شود.

 

[مهرانه بلوچ]

لطفاً برگرد و نامم را بارها و بارها به ماسه‌های ساحل تقدیم کن.
اجازه بده موج‌ها موهایت را با خودشان ببرند و
تا شب برای ستاره‌ها لالایی می‌خواند، تو مگذار چشم‌هایت بسته شوند که من قطعاً دیر یا زود به دیدنت می‌آیم.

 

[مهرانه بلوچ]

وقتی باران به شیشه‌ی پنجره می‌کوبد یادم می‌رود انتظار چه‌قدر می‌تواند تلخ و دردناک باشد؛ اما با همه‌ی این‌ها تو خنده‌هایت را برایم کنار بگذار و تا طوفانی که مژه‌های تاب‌دارت را به رقص می‌گیرد به پایان می‌رسد، با وفاداری سگ‌ها مهمانی بگیر و منتظرم بمان که نفس‌های آخرم این گونه غمناک به پایان نخواهند رسید.