انتشاریافته دلنوشته ترحم مرگ | نفس (nfs_nm)

دلنوشته: ترحم مرگ
دل‌نویس: نفس(nfs_nm)
طراح: نفس (nfs_nm)
ژانر: عاشقانه، تراژدی
مقدمه:
خواب بودم یا بیدار؟
این یک رویا بود یا کابوس؟
در این همهمه‌ی خواب و بیداری،
کاش کمی منطقی بودم، افسوس!
بد کردم!
به تو نه،
به خودم!
آرام آرام دل بستم و می‌دانستم چیزی جز نابودی در انتظارم نیست.
حتی مرگ هم به من ترحم می‌کند!
آن‌قدر غریب مانده‌ام که مرگ به حالم دل می‌سوزاند و ذره ذره جانم را می‌گیرد.
مثل یک دلتنگی عمیق،
یک مرگ تدریجی!
و من هنوز نمی‌دانم که خواب بودم یا بیدار.
نکته: داستان دلنوشته برگرفته از واقعیت است!

لینک صفحه‌ی نقد کاربران

 

[S O-O M]

به نام خداوند دل‌های پاک

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!
متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!
[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته]

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]

پس از اعلام اتمام نگارش برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]


متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!

|مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک|​

 

[DELVIS♧]

اولین روزی که دست سرنوشت نگاهم را به چشم‌های نازنینت کوک زد،
به قلب کوچکم چرا؛ اما هرگز به فکرم خطور نکرد
که تو، این توی کوچک‌تر از من،
این‌گونه به نابودی‌ام بکشاند.
این تویی که آن‌قدر خسته و شکننده، آن‌قدر بی پناه، آن‌قدر تنها بودی!

 

[DELVIS♧]

دل پاک و مهربانت به حدی تکه تکه شده بود که جگر زلیخا در برابرش کم می‌آورد!
و من، منِ نوپای ساده دل، وقتی‌که تصمیم به درمان قلب بی‌گناهت گرفتم، راهش را بلد نبودم.
خوب می‌دانستم مسیرم به سادگی نوشیدن آب
و به کوتاهی پلک بر هم زدن نیست.
من فقط می‌دانستم تیمار قلب زخم‌خورده‌ات
کاری بس دشوار و مسیری بس طولانی‌ست.

 

[DELVIS♧]

و شروع کردم!
فقط شروع کردم.
بی آن‌که دقیق بدانم چه می‌کنم.
از آینده‌ی روشن و از امید برایت گفتم.
از گشودن بال‌ها، از پرواز، من از زندگی برایت گفتم.
کودکی شیطان شدم!
بالا و پایین پریدم، شیطنت کردم، بچگی کردم!
تا گل لبخند را به لب‌های همیشه سرخ‌ات هدیه کنم.

 

[DELVIS♧]

همه چیز مثل یک خواب بود!
باورش برای احساسم نه؛
اما برای منطقم سخت بود،
که منِ ساده‌ی پر از امید
با شیطنت‌های کودکانه‌ام
درمانت شده‌ام!
بی‌هوا، مثل یک اتفاق خوب،
به دلت افتاده‌ام.

 

[DELVIS♧]

از تو نه، از دل به تو دادن می‌ترسیدم.
می‌ترسیدم که چینیِ نازک و بند زده‌ی قلبم
حتی با یک اخم کم‌رنگت، باز هم بشکند و فرو بریزد؛ اما وقتی عشق بی‌کرانت را به پای روح محبت ندیده‌ام ریختی با وجود تک تک ترس‌های ریز و درشتم، بر سر قلبم، احساسم، زندگی‌ام!
من بر سر تو، قمار کردم و دل دادم.
و خوب می‌دانستم که اگر ببازم این آخرین شرط‌بندی تمام عمرم خواهد شد.

 

[DELVIS♧]

ای التیام‌بخش زخم‌های بزرگِ قلب کوچکم!
من و تو چه‌قدر به هم می‌آمدیم!
تو مثل یک معجزه بودی، معجزه‌ی خدا در زندگی من.
غول بی‌رحم حسادت دیگران را در بر می‌گرفت و در چشم‌هایشان لانه می‌کرد.
من با تو خوشبخت بودم!
خوشبختی‌ام را با نگاه شاد و خنده‌های از ته دل جار می‌زدم.
تو یک گوهر ناب بودی و چه کسی از یک جواهر بدش می‌آید؟!

 

[DELVIS♧]

من و تو خوشبخت بودیم!
آغوشت، امن‌ترین جای دلتنگی‌هایم بود.
مأمنم بودی و من پناهنده‌ی کشور آغوشت شده بودم.
با این حال، حسی غریب در گوشم می‌خواند که عاشق تو بودن، دلپذیرترین شکل ممکن از نابود کردن خودم است و من این را با هر نفس کشیدنم حس می‌کردم.

 

[DELVIS♧]

هر روزِ خدا چرخ و فلک عشق‌مان سربالایی می‌رفت و به اوج می‌رسید.
گه‌گاه هم به حد چند لحظه‌ی کوتاه،
جَر و بحث‌های کوچک‌مان چرخ و فلک را به سمت پایین می‌کشاند؛ اما این هرگز ذره‌ای از حجم احساس ناب‌مان کم نکرد.