تمام شده دلنوشته افکار فرسوده | سوما غفاری

نام دلنوشته: افکار فرسوده
نام نویسنده: سوما غفاری
ژانر: اجتماعی
خلاصه‌: وقتی به اطرافمان نگاه می‌اندازیم، خود را میان افکار فرسوده ای که در ذهن‌ها جا خوش کرده و نشسته است، می‌یابیم. افکاری که روز به روز به جای کمتر شدن، بیشتر می‌شوند. باید از خود بپرسیم؛ این افکار تا کی ادامه خواهند یافت؟ چقدر باید میان این افکار فرسوده زندانی باشیم و خود را در چارچوبی به اسم حد و مرزهای بیهوده محدود کنیم؟ چقدر دیگر باید این قضاوت‌ها را تحمل کنیم؟

 

[*dream_writer*]

اعم از سن، جنسیت، هر کسی لایق احترام است! همه‌ در جایگاه خود، برای خود و کسانی، انسان محترمی هستند و همه‌شان لایق احترامند! اما منظور از احترام چیست؟
احترام فقط این نیست که با شخصی به شکل محترم و رسمی سخن بگویند و او را "شما" خطاب کنند!
چه بسا احترام در رفتار از احترام در سخن ارزشمندتر است! لازم نیست شخص مقابل بزرگتر و دارای جایگاه بالاتری باشد که بخواهند با او محترمانه حرف بزنند!
همین که بتوان به علایق، سلیقه، سبک زندگی و رفتار و پوشش و ظاهر کسی احترام گذاشت و او را بر اساس موارد فوق قضاوت نکرد، یعنی بزرگترین احترام در حق یک نفر!
چنین احترامی سن و جنس و جایگاه ندارد! فقط درک و شعور می‌خواهد!
به کسی مربوط نیست که یک نفر چگونه لباس می‌پوشد، چگونه راه رفته و سخن می‌گوید، چگونه زندگی می‌کند و از چه خوشش می‌آید؛برای فهمیدن این موضوع، نیازمند درک هستیم! درکی که به ما بفهماند ما مسئول زندگی دیگران نیستیم و نباید در زندگی دیگران دخالت کنیم. ما فقط می‌توانیم از دور ببینیم و احترام بگذاریم!

 

[*dream_writer*]

احساسات، رفتار، شخصیت و سبک زندگی مختص جنسیت نیست! دختران احساس داشته باشند، پسران نیز دارند! احساس، نشانه‌ی انسانیت است و انسان‌ها ربات‌های ساخته شده با فلز و برنامه و کدنویسی نیستند!
اگر دختران می‌توانند احساسی و آرام باشند، پسران نیز می‌توانند. اگر پسران می‌توانند در نظر مردم جدی و خونسرد باشند، دختران نیز می‌توانند.
احساسات، مختص جنسیت نیست و هر کسی می‌تواند هر شخصیتی را که می‌خواهد، داشته باشد. وقتی یک نفر جوری دیگر رفتار می‌کند که در حالت عادی برای دیگران بعید است، نباید لقب عجیب غریب به او بدهند. جوری که او رفتار می‌کند، عجیب نیست!
فقط انسان‌ها و مردم چون عادت به دیدن چنین رفتاری ندارند، آن را عجیب خطاب می‌کنند.
اگر بتوانند از افکار فرسوده ی خود دست کشیده و درک کنند که رفتار هر کسی مختص خودش است، آن‌گاه می‌بینند که چیز عجیبی برای انگشت اتهام به سویش گرفتن وجود ندارد.

 

[*dream_writer*]

هر کسی دنیای متفاوت خود را دارد، که دنیایش بسته به سن و جنسیت فرق می‌کند! در این میان، باید از خود بپرسیم دنیای جوانان چگونه است؟
شاید نتوان پاسخ این سؤال را در چند کلمه یا دو سه جمله خلاصه کرد.
جوانی، پر بهره‌ترین و زیباترین و پر مشغله‌ترین دوران زندگی است! دورانی که پل میان ناآگاهی کودکی و آگاهی بزرگسالی است. دورانی که انسان را از مرحله ابتدایی زندگی، وارد مرحله نهایی می‌کند و به سوی این مرحله نهایی، شخصیت، رفتار، آینده و کل زندگی انسان شکل می‌گیرد.
لذا شاید این دوره زیباترین، یا بدترین، اما قطعاً پر پیچ و خم ترین دوره زندگی باشد.
جوانی یعنی نگاهی جدید به دنیا و پرورش افکاری جدید و نو در ذهن! یعنی بال کوچکی که با هر وزش باد به سویی سپرده می‌شود. یعنی گام‌هایی که لب پرتگاه ایستاده‌اند و با یک نیروی کوچک، ممکن است سُر خورده و به عمق پرت شوند.
جوانی دوره‌ایست حساس و پیچیده! با احساسات و افکار پیچیده‌تر!
این دوره، یا می‌تواند منجر به شکفتن گلی شود، یا که منجر به پژمرده شدنش. همه چیز بستگی به شرایط و اطرافیان دارد.
می‌شود با مهربانی و احترام، با حمایت و هدایت، آن بال را میان بادهای درست به پرواز درآورد. با گرفتن دستش، آن گام‌ها را از پرتگاه دور کرد.
گاهی اوقات همه چیز نیازمند این است که جوانان بهتر درک شوند!

 

[*dream_writer*]

برابری یعنی چه؟!
یعنی نه بیشتر از کسی و نه کمتر از کسی دیگر!
برابری یعنی بودن در یک خط مساوی و نگاه یکسان داشتن. یعنی بر طرف کردن ابهام های موجود و شروع یک نگرش جدید به انسان‌ها؛ نگرشی عاری از شایعات، از عیب‌ها، از قضاوت ها، از نشدن ها، از نبایدها و درنتیجه، نگرشی عاری از افکار فرسوده.
برابری یعنی قبول کردن این‌که ما بیشتر و کمتر از یکدیگر نیستیم و با هم برابریم.
این برابری، یعنی حاضر به پشت سر گذاشتن کلیشه‌ها! یعنی قبول کردن این‌که جنسیت، ملیت، رنگ پوست و زبان و دین کسی او را متمایز نمی‌کند. نه تنها متمایز نمی‌کند، بلکه دلیلی برای انگشت اتهام به سویش گرفتن هم نمی‌شود. نمی‌توان کسی را به خاطر زبانی که حرف می‌زند، به خاطر ملیتی که دارد، به خاطر جنسیتش و... انگشت نمای جامعه قرار داد و او را لایق مراتب پایین دانست، در عین حال نمی‌توان فردی را به خاطر این ویژگی‌ها بالای ابرها نشاند و مقامات بیشتری به او داد!
برابری یعنی رفتار یکسان با افراد، یعنی یک نگاه جدید، یک شروع جدید!
یعنی دانستن این‌که ما در آفرینش، همزمان و مانند هم آفریده شدیم.

 

[*dream_writer*]

یک فرد را در نظر می‌گیریم، فردی که شاید به نظر برسد زندگی راحت و خوبی را می‌گذراند. به نظر برسد همه چیز طبق مرادش پیش می‌رود و تنها دغدغه اش تفریح روزانه اش است، اما سؤال این‌جاست که ما پشت پرده‌ی سینما را مشاهده نمی‌کنیم و فقط تصویر روی آن را می‌بینیم، مگر نه؟
ما فقط قدری از فیلم را مشاهده می‌کنیم که کارگردان می‌خواهد ببینیم! ما صفحه‌ای را روی پرده‌ی سینما می‌بینیم که می‌خواهند!
و در مورد زندگی فرد مورد مثال یا زندگی هر کسی دیگر نیز، فقط مقداری از آن را می‌بینیم و می‌دانیم که خود فرد به ما اجازه می‌دهد.
نمی‌دانیم پشت آن راحتی و آسودگی چه چیز را پشت سر گذاشته.
هر فردی اعم از شرایط و امکاناتی که در اختیار دارد، باز هم برای ادامه دادن در این دنیا و برای توانستن و سر پا ماندن تلاش می‌کند؛ می‌جنگد و ما این جنگ را نمی‌بینیم. ما چیزهایی را که هر فردی پشت سر گذاشته تا به این نقطه رسیده، نمی‌دانیم. هیچ خبری از آن‌چه که در قلب یک نفر اتفاق می‌افتاد، نداریم.
پس نباید ندانسته قضاوت کنیم!

 

[مدیر تایپ]

عرض سلام و خسته نباشیدی ویژه خدمت شما نویسنده‌ی عزیز!
بدین وسیله پایان تایپ اثر شما را اعلام می‌‌دارم. با آرزوی موفقیت روز افزون!

|مدیریت کتابدونی|​