معرفی خروس

[Alex]

پاها و رنگ آن. ساق پای خروس اصیل، ضخیم و چارگوش است و در پرندگان بالغ گرد نمی شود. وجود سطح مقطع گرد یا Dشکل نشانه ناخالصی آنها است. روی هم افتادن فلسهای پا به گونه ای است که یک خط صاف با فرورفتگی های جزئی می سازند. با وجودی که رنگ اصلی و پذیرفته شده پای خروس اصیل، سفید عاجی است ولی بعضاً رنگهای زرد، سیاه، خاکستری و آبی نیز در آنها دیده می شود. رنگ زرد و سبز در نتیجه تغذیه با مواد گیاهی توسعه می یابد و الگوی توارث ندارد. به باور برخی پرورش دهندگان نژاد اصیل، رنگهای سبز و زرد به همراه لکه های سیاه در نژاد شامو ژاپنی ازتباط چندانی با خروس اصيل ندارد. رنگ تیره پا عمدتاً در اصیل های هند جنوبی دیده می شود. برخی از اصيلها فلسهای خشنی روی پاهای خود دارند که تا حدودی به سمت بیرون متمایل است. این وضعیت ارتباطی به بیماری «پای فلسی» در مرغ خانگی ندارد. برخی تکثیر کنندگان این نژاد در سرزمین بومی خود پاهای فلسی و خشن را ترجیح میدهند زیرا معتقدند حالت سوهانی آن در نبرد، خسارت بیشتری به رقیب وارد می کند. شکل پای یک خروس آسیل نباید گرد بلکه زاویه دار باشد.

 

[Alex]

انگشتها. صاف، ضخیم و همچنان و مثل بقیه خروسها نوک تیز ولی قوی با ناخن های پهن، قوی، خمیده و سفید رنگ.

ظاهر. مجموع بدن خروس اصیل، سرپا و شق و رق است. آنها به خوبی روی پاها می ایستند که نمای جذاب و بانشاطی به آنها می دهد در حالی که همچون مار کبری حرکات سریعی نشان می دهند. در صورتی که به یک خروس ایستاده از پهلو نگاه کنیم، چشمها و ناخن انگشت وسطی آنها در یک خط موازی قرار دارد.

 

[Alex]

دیگر خصوصیات. از دیگر خصوصیات فیزیکی نژاد خروس اصیل صدای خروس اصيل است که همچون دیگر خروسها نیست و در انتها، صدا بریده می شود. پوشش پر فاقد پوشپرهای زیرینه است یا مقدار آنها کمتر است. مرغ اصیل به استثنای تند و تیزی ویژه جنسیت آنها، در مجموع و از نظر تمامی خصوصیات شبیه خروس است. وقتی آنها را از ناحیه نزدیک شکم قلقلک داده و یا لمس کنیم، بلافاصله شروع به خودآرایی کرده و روغن روی پرهای خود پخش می کنند. این خصوصیات در اصیلهای دورگه که یک پایه آنها اصیل و پایه دیگر غیراصيل است، کمتر دیده میشود. مرغ های خالص اصيل بمدت ۶ ماه تا یک سال همراه جوجهها می مانند که متفاوت از مرغ معمولی است. این زمان در مرغ معمولی فقط ۶ هفته است. نژاد اصیل در هر سال دو کلاچ تخم می گذارد و لذا تخمگذارهای خوبی نیستند ولی وقتی تخم گذاشتند روی آن بخوبی می خوابند و تا در آمدن جوجه ها و حتی در مرحله نگهداری پس از آن خصلت مادری مناسبی نشان می دهند. تخمگذاری در واریته های مختلف اصيل متفاوت است. واریته های کوچک در سال تنها ۶ تخم و واریته های بزرگ تر حدود ۴۰ تخم می گذارند. تخم آنها رنگی، سفتی و سختی مرغ ها در ترکیب با توان مادری قابل توجه آنها باعث میشود که از نژاد خروس اصیل به عنوان یک پرنده با توانایی پرورش در مرتع استفاده شود. مارها و کرمینه های دیگر قادر به وارد آوردن خسارت به جوجه های آنها نیستند زیرا مرغ مادر به خوبی از آنها حفاظت می کند. بر خلاف تصور ظاهری، وقتی به جوجه مادران اصیل نزدیک می شویم، اعتراض چندانی ندارند و براحتی می توان جوجه آنها را در دست گرفت.

 

[Alex]

آنها در شرایط بسته نیز خوب عمل می کنند به شرطی که با دیگر افراد نژاد خود در یک محل محصور نگهداری نشوند مگر اینکه از جنس مخالف باشد. در نگهداری خروسهای جنگی باید تمامی خروس ها از هم جدا نگهداری شوند بطوری که حتی نتوانند از طریق حفر زمین و یا پریدن از روی پرچین ها و نرده ها به یکدیگر دسترسی یابند. خروسهای جنگی اصیل باهوش و در ضمن کاملاً آرام هستند و براحتی میتوان با آنها کار کرد. وقتی در دستان ما قرار دارند، بندرت حالت وحشی پیدا می کنند. در چنین احوالی، خروس اصيل بالهایش را به سمت پایین می اندازد و به اطراف می چرخد گو اینکه خروسی دور مرغش می گردد. خروسها علاقه زیادی به گرفته شدن دارند و وقتی خروسی در حالت آزاد نگهداری می شود می توان آنها را به راحتی در دست گرفت و با آنها بازی کرد. خروس هایی که تمایل به درگیری با انسان دارند، خروس جنگی واقعی نیستند. البته نباید این خروسها را با خروسهای آرام و موقر ولی عصبانی شده در یک لحظه خاص اشتباه گرفت. خروس های موقری که تحت فشار قرار گرفته و با آنها بدرفتاری شود از کوره در می روند. همچنین در دوره آماده سازی و نگهداری خروس ها به موازات اینکه تند و تیز میشوند، عصبانیت آنها نیز بیشتر می شود. خروسهایی که در عملیات آموزشی و جلسات تمرینی شرکت می کنند همچون بوکسورها در صورت وجود اهدافی در اطرافشان ضربه ای به آنها وارد می کنند. به هر حال در صورتی که خروسها آرامش و وقار خود را باز نیافتند و در صورت برداشتن آنها به نوک زدنشان ادامه دادند و این عمل را بعد از یک هفته کار کردن با آنها ادامه دادند، لازم است آنها را کنار نهاده و به قابلمه فرستاد و یا در صورت مناسب بودن، در گله مولد از آنها استفاده کرد. نباید آنها را در به عنوان خروس جنگی به مرحله آماده سازی فرستاد. دورگه های نژاد اصیل پرندگان گوشتی خوبی تولید می کنند اگر چه گلههای اولیه آنها به کندی بالغ می شود.

 

[Alex]

رنگ بدن. بسیاری از واریته های رنگی درنژاد اصیل وجود دارد. واریته های رنگی مختلف هر یک داستان مربوط به خود را دارد. برای مثال خروس جنگی «سوناتول» (سوناتاوال) با رنگ قرمز روشن (گندم گون) که به آن «طلایی با ارزش» نیز گفته شده زیرا یک راجه هندی به اندازه وزن او طلا به صاحبش داده است. خروس جنگی «غان» با رنگ قرمز تیره (بخصوص سینه) در افواه عمومی به نام چکش سرپهن نام دارد زیرا گفته می شود با یک ضربه مچ مردی را شکسته است. خروس «رامپور» با رنگ سیاه یکدست با نام «کشنده مار کبری» که یک مرغ آن مار کبرایی را از سر راه جوجه هایش دور کرد. خروس «کاپتان» با رنگ قرمز تیره و مقداری سفید که نام آن به معنی «دارنده خار سیاه» است. بر اساس استانداردهای نژادی خروس جنگی اصیل، خروسها و مرغ های این نژاد دارای رنگهای قرمز تیره (قرمز سینه سیاه)، قرمز روشن (گندم گون)، تیره، قرمز خالدار و رنگهای قابل توجه دیگر همچون خاکستری (بال اردکی)، قرمز سینه آبی و سیاه می باشند. تا کنون رنگ خروس اصيل بعنوان استاندارد نژادی مطرح نشده است در حالی که در نژادهای انگلیسی و امریکایی برخی استاندارهای رنگی توسعه یافته است و توسط هواداران آنها عملاً بکار میرود