ازآن‌جاکه که درخت جمبو تاج و منظره زیبایی دارد در بسیاری از مناطق رویش به عنوان درخت زینتی و سایه دار استفاده می‌شود. چوب آن محکم است و در مقابل آب استقامت زیادی دارد. در برخی کشورها، از چوب جمبو برای ساخت تراورس و وسایل و ابزارالات کشاورزی و روستایی و نیز سوخت استفاده می‌شود. از پوست این درخت به خاطر داشتن ۸ تا ۱۹ درصد تانن در صنعت چرم‌سازی استفاده می‌شود. گل‌های این درخت نیز مورد علاقه زنبورهای عسل است و به همین خاطر در صنعت زنبورداری مؤثر است. گلدهی این درخت در جنوب ایران در فروردین و اردیبهشت است و در ماه‌های تیر و مرداد ثمر می‌دهد. میوهٔ رسیده جمبو سیاهرنگ است و به شکل و اندازه زیتون یا کمی بزرگتر است. میوه جمبو که به صورت خوشه‌ای بوده و نخست کوچک و سبز است که رفته رفته بزرگتر و سرخرنگ می‌شود و سپس به
رنگ سیاه در می‌آید. میوهٔ جمبو هسته بزرگی دارد که سخت نیست. بخش خوردنی آن نرم و آبدار است. جمبو کال گس و ترش است، ولی میوه رسیده شیرین و کمی ترش است. از جمبو می‌توان سرکه، ژله و انواع شربت‌ها تهیه کرد. سرکهٔ جمبو به دلیل خوشرنگ و معطر بودن در سراسر کشور هند ساخته و استفاده می‌شود. جمبو دارای انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی است. علاوه بر این‌ها، بخش‌های مختلف گیاه ارزش دارویی دارند؛ به ویژه هسته‌های جمبو در درمان و کنترل بیماری قند (دیابت) مؤثرند.
در ادیان بودایی و هندی، درخت جمبو مقدس و محترم است و افسانه‌های زیادی دربارهٔ آن وجود دارد.
