دانستنی تاریخ مدرن و ادبیات مدرن

[ملیکا√]

تاریخ مدرن
تاریخ مدرن (به انگلیسی: Modern history)، دورهٔ مدرن یا عصر نو دوره‌ای زمانی در تاریخ‌نگاری جهانی است که به بازهٔ زمانی بعد از دورهٔ پساکلاسیک در تاریخ اروپا (معروف به قرون وسطی) می‌پردازد.[۱][۲]

تاریخ مدرن را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد:

اوایل دورهٔ مدرن که تقریباً در اوایل قرن ۱۶ آغاز شد و شامل نقاط عطف قابل توجهی همچون رنسانس و عصر کاوش در تاریخ اروپا بود.[۳][۴]
اواخر دوره مدرن که تقریباً در اواسط قرن ۱۸ آغاز شد و شامل نقاط عطف قابل توجهی همچون جنگ هفت ساله، انقلاب فرانسه، انقلاب صنعتی و واگرایی بزرگ بود. در این دوره برای نخستین بار در تاریخ بشر جمعیت جهان در سال ۱۸۰۴ به یک میلیارد نفر رسید؛ یک میلیارد بعدی فقط کمی بیش از یک قرن بعد در سال ۱۹۲۷ به‌وقوع پیوست.[۵]
تاریخ معاصر مجموعه وقایع تاریخی است که بلافاصله مربوط به زمان حال است.

 

[ملیکا√]

تاریخ مدرن
تاریخ مدرن (به انگلیسی: Modern history)، دورهٔ مدرن یا عصر نو دوره‌ای زمانی در تاریخ‌نگاری جهانی است که به بازهٔ زمانی بعد از دورهٔ پساکلاسیک در تاریخ اروپا (معروف به قرون وسطی) می‌پردازد.[۱][۲]

تاریخ مدرن را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد:

اوایل دورهٔ مدرن که تقریباً در اوایل قرن ۱۶ آغاز شد و شامل نقاط عطف قابل توجهی همچون رنسانس و عصر کاوش در تاریخ اروپا بود.[۳][۴]
اواخر دوره مدرن که تقریباً در اواسط قرن ۱۸ آغاز شد و شامل نقاط عطف قابل توجهی همچون جنگ هفت ساله، انقلاب فرانسه، انقلاب صنعتی و واگرایی بزرگ بود. در این دوره برای نخستین بار در تاریخ بشر جمعیت جهان در سال ۱۸۰۴ به یک میلیارد نفر رسید؛ یک میلیارد بعدی فقط کمی بیش از یک قرن بعد در سال ۱۹۲۷ به‌وقوع پیوست.[۵]
تاریخ معاصر مجموعه وقایع تاریخی است که بلافاصله مربوط به زمان حال است.

تاریخ ادبیات مدرن
ادبیات نوگرا (انگلیسی: Literary modernism) یا ادبیات مدرن، در اواخر سده ۱۹ میلادی و اوایل سده بیستم اروپا و آمریکای شمالی ریشه دارد و خصیصه اصلی‌اش، شکستن آگاهانه روش‌های سنتی نوشتن، هم در شعر و هم در داستان است. نوگرایان، برای پیوستن به گفته عزرا پاوند مبنی بر این‌که «جدیدش کنید»، بیان و فرم ادبی را تجربه کردند. این جنبش ادبی، به دست میلی آگاهانه برای سرنگونی حالت‌های سنتی و نمایندگی فرم جدیدی برای بیان احساسات زمانه، به پیش رانده می‌شد. وحشت از جنگ جهانی اول، پیش‌فرض‌های غالب در مورد جامعه را در ذهن نوگرایان زنده کرد و نوگرایان، از میان همه با کسانی همچون زیگموند فروید و کارل مارکس که عقلانیت ذهن بشر را به چالش می‌کشیدند، هم‌داستان شده و از آنان، متأثر شدند.