آموزش تاریخچه زبان عربی در ایران

[helia]

گویش عربی در جمهوری اسلامی ایران پیشینه‌ای دیرین در ادبیات فارسی و دستور زبان فارسی داشته و دارد و ابتدا آن همپایهٔ پرورش و توسعه رسمیِ گویش فارسی دری بوده‌میباشد. عربی همینطور از لهجه‌های رایج در کشور‌ایران میباشد. اصل شانزدهم قانون اساسی کشور جمهوری اسلامی ایران نیز به بایستگی فراگیری لهجه عربی بعد از عصرٔ ابتدایی تا پایان دورهٔ دبیرستان در کلیهٔ فن‌های تحصیلی نظری، اشاره دارااست.جز این موردها، لهجه عربی در کشور‌ایران، برای لهجه فارسی نیز اصلی میباشد؛ سازه به بینش داریوش آشوری، «فارسی و عربی چه تحت عنوانِ دو گویشِ هم محلی چه تحت عنوانِ دو لهجهِ همسایه چه تحت عنوانِ دو لهجه در قلمروِ یک فرهنگ و تمدنِ فقهی می‌بایست با یکدیگر ارتباط و داد-و-ستد داشته باشند، چنان‌که داشته‌اند، و می‌بایست اکثری از کلمه و واژه‌ها را از یکدیگر بگیرند، چنان‌که گرفته‌اند.»همینطور لهجه عربی در کشور ایران قادر است بخشی از ارتباط ها جمهوری اسلامی ایران و عالم عرب باشد.

 

[helia]

قرون وسطی
در سده‌های وسط و روزگار طلایی اسلام، لهجه عربی تحت عنوان لهجه اولیه دنیا اسلام شناخته می شد. در واقع، عربی لهجه میانجی/مشترک همگیٔ مسلمان ها به‌شمار می رفت که توانست ارثیه علمی و فلسفی یونان، جمهوری اسلامی ایران باستان و هند و دیگر مکان‌ها را در خویش بیاورد و آن را به نحوهٔ خویش کامل شدن نماید. «هرکه این زبان را می‌آموخت می‌توانست بر همهِ آن به جا مانده دست یابد و خویش نیز چه بسا با نوشتنِ کتاب به آن لهجه چیزی بر آن اضافه کند».اهمیت شرعی زبان عربی، نیز از عوارض اهمیت لهجه عربی در کشور‌ایران میباشد.

 

[helia]

در کشور‌ایران تا آخرِ سدهٔ چهاردم هجریِ قمری نویسندگانی بوده‌اند که در موردٔ عرفان و الاهیّات و تعبیر بدین گویش کتاب نوشته‌اند «و چه بسا هنوز نیز می‌نویسند.»از حمید عنایت (۱۹۳۲–۱۹۸۲) به‌ عنوان اولین کسی نام می‌برند که دربارهٔ «بایستگی پیوستگی فکری-فرهنگی ایران با جهان عرب» و «آشنایی با دگرگونی‌های علمی-شناختی آنان» سخن گفته و نوشته‌است.دربارهٔ او گفته‌اند که «به زبان عربی نیز می‌خواند و پس از آنکه یک سال در دانشگاه خرطوم (سودان) تدریس کرد عربی حرف زدن را نیز آموخت.»
آذرتاش آذرنوش پژوهشگر و دانشگاهی برجستهٔ ایرانی در زبان و ادبیات عربی نوین است. او نخستین ایرانی است که دکترای زبان عربی گرفت.

 

[helia]

دوران نوین
ناصر فکوهی در ۲۴ آبان ۱۳۹۳ / ۱۵ نوامبر ۲۰۱۴ بیان داشت که «اکثریت نخبگان ما زبان فارسی را بسیار اندک می‌شناسند و آن‌هایی که بسیار خود را دلبند به زبان فارسی نشان می‌دهند، بیشتر تصورشان از زبان، نوعی دیدگاه شووینیستی سره نویسی است که یادگار دوران پهلوی اول است، یا شاهنامه‌خوانی و … که البته هر کدام ارزش خودشان را دارند، همان‌طور که شعر و ادبیات و اسطوره‌شناسی نیز بسیار با ارزش هستند اما ما آن‌ها را در کژ کارکردهایشان به کار می‌بریم.» و «این امر همان اندازه ابلهانه است که مثلاً یک فرانسوی، زبان یونانی یا لاتین را تحقیر کند. تحقیر عربی، یعنی تحقیر بیش از هزار سال تاریخ ایران.»