به نام خالق نیلوفر های آبی اروین رودولف یوزف آلکساندر شرودینگر (به آلمانی: Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger) (زاده ۱۲ اوت ۱۸۸۷ – درگذشته ۴ ژانویه ۱۹۶۱) فیزیکدان مشهور اتریشی، و از کسانی بود که در پیشنهاد و گسترش نظریه موج، نقش اساسی داشتند. از مکانیک موجِ او، نتایجی اساسی در مکانیک کوانتومی پدیدار شد
شرودینگر در سال ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و در سال ۱۹۱۰ دکترا گرفت. او پس از آن، در جنگ جهانی اول حضور یافت
اِروین شرودینگر در ۱۲ اوت ۱۸۸۷ چشم به جهان گشود. وی تنها پسر رودولف شرودینگر (گیاه‌شناس) و گئورگینه امیلا برندا (دختر الکساندرا باوئر) بود. پدر او صاحب یک کارخانه مُشمَع‌سازی در وین و پدربزرگ او استاد شیمی بود. شرودینگر در نوجوانی از آرتور شوپنهاور تأثیر گرفت و آثار او را مطالعه کرد و در زندگی به تئوری رنگ و فلسفه بسیار علاقه داشت
مادر او اتریشی-انگلیسی بود؛ پدرش مسیحی کاتولیک و مادرش مسیحی لوتری بودند. اگرچه وی کودکی را در خانه‌ای لوتری گذراند، هنوز برای عموم نامشخص است که دین او چه زیرشاخه‌ای از مسیحیت بوده‌است
اِروین در سال ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و زیر دست استادش فردریش هاسنوهری فیزیک آموخت و در سال ۱۹۱۰ دکترا گرفت او در سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ در جنگ جهانی اول، افسر جنگ در توپخانه قلعه اتریشی بود و پس از پایان جنگ به وین بازگشت. در سال ۱۹۲۰، دستیار مکس وین، فیزیکدان آلمانی در یِنا شد. در سال ۱۹۲۰ او به دانشگاه ینا دعوت شد و وین را ترک کرد و در آنجا با دختری به نام آن‌مِری برتال، دختر یک شیمیدان ازدواج کرد.
در کریسمس ۱۹۲۱ او به وروتسواو و سپس برای تدریس به دانشگاه زوریخ رفت با این حال در سال ۱۹۳۳ به دلیل مخالف بودن با نازی‌ها مجبور به ترک آلمان شد. او در کالج ماگدالن در آکسفورد شروع به کار کرد و بعد از این بود که همراه پل دیراک جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد
او در جوانی، مهندسی برق را پی گرفت و معمولاً با معلم سابقش فرانتس اکسنر کار می‌کرد. در سال اول زندگی حرفه ای شرودینگر با ایده‌های کوانتومی در آثار ماکس پلانک، آلبرت اینشتین، نیلز بور، آرنولد زومرفلد و دیگران آشنا شد.
در سال ۱۹۲۶، شرودینگر برپایهٔ رفتار دو گانهٔ الکترون (موجی و ذره‌ای) و با تأکید بر رفتار موجی الکترون، محدود کردن الکترون به یک مدار را درست ندانست و از احتمال حضور الکترون در فضای سه بعدی سخن گفت. او این فضای سه بعدی که در آن احتمال حضور الکترون می‌رود را اُربیتال نامید. شرودینگر پس از محاسبات پیچیده، به این نتیجه رسید که همان‌طور که برای پیدا کردن یک جسم در فضا به سه عدد (طول، عرض و ارتفاع) نیاز داریم، برای مشخص کردن اوربیتال یک اتم هم به ۳ عدد کوانتمی نیاز داریم. در واقع شرودینگر با معرفی یک تابع موج (معادله دیفرانسیل جزئی) و حل انتگرال سه‌گانه آن به نتایجی دست یافت که اساس مدل کوانتومی شد. شرودینگر سه عدد کوانتومی را از روی معادلات دیفرانسیل و حساب انتگرال به دست آورد: ۱-عدد کوانتومی اصلی (n) ۲-عدد کوانتوم، اُربیتالی یا فرعی (L) ۳-عدد کوانتومی مغناطیسی(mL). البته دیگران بعدها عدد کوانتومی چهارم (mS) (عدد کوانتومی اسپینی) را به‌دست آوردند.
_c421.jpg)
