در سال ۱۹۱۸، موجی از آنفلونزا به نام آنفلونزای اسپانیایی بیماری همه گیری در جهان به وجود آورد که به سرعت شیوع پیدا می کرد و همه را می کشت. افراد پیر، جوان، بیمار و سالم همگی به این بیماری مبتلا می شدند و دست کم ۱۰% از بیماران جان خود را از دست می دادند.
آمار مرگ و میر ناشی از این بیماری متغیر است ولی باورها براین است که یک سوم از جمعیت دنیا مبتلا شدند و دست کم پنجاه میلیون نفر جان خود را از دست دادند به طوری که انفلونزای اسپانیایی به مرگبارترین بیماری مسری عصر مدرن تبدیل شد. با این که در آن زمان لقب آنفلونزای اسپانیایی به این بیماری داده شد، بعید است که محل بروز این ویروس از اسپانیا باشد.
علت شیوه انفلونزای اسپانیایی چه بود؟
شیوع بیماری از سال ۱۹۱۸، یعنی طی ماه های آخر جنگ جهانی اول آغاز شد و مورخین امروزه معتقدند شاید جنگ تاحدی در شیوع ویروس سهم داشته است. سربازان جبهه ی غربی که در تنگنا، خاک و خل و رطوبت زندگی می کردند، بیمار شدند. علت اصلی و مستقیم این امر پایین آمدن سیستم ایمنی بدن سربازان به خاطر سوءتغذیه بود. بیماری آن ها که به آن “la grippe” (به معنی آنفلونزا) گفته می شد، مسری بود و بین لشکریان شیوع پیدا کرد. ظرف مدت سه روز پس از بیماری، بسیاری از سربازان بهتر می شدند ولی همه زنده نمی ماندند.
در تابستان ۱۹۱۸، همزمان با برگشتن گردان به خانه برای مرخصی، ویروس ناشناخته را که باعث بیماری آن ها شده بود با خود به خانه و شهر برگرداندند. ویروس در شهر و روستاهای کشور محل سکونت سربازان گسترش پیدا کرد. روند بهبود بسیاری از افراد مبتلا، چه سرباز و چه شهروند، سریع نبود. تاثیر ویروس به روی جوانان بین ۲۰ و ۳۰ سال که قبلا سالم بودند، بیشتر بود.
چرانام بیماری را آنفلونزای اسپانیایی گذاشتند؟
اسپانیا یکی از نخستین کشورهایی بود که ویروس در آن تشخیص داده شد ولی به باور مورخین این موضوع احتمالا نتیجه ی سانسور زمان جنگ است. اسپانیا در زمان جنگ ملت بی طرف بود و سختگیری شدیدی برای سانسور به مطبوعات اعمال نمی کرد بنابراین آزادانه می توانست اولین نشانه های بروز بیماری را انتشار دهد. درنتیجه، مردم به اشتباه گمان کردند که این بیماری مختص اسپانیاست و نام «آنفلونزای اسپانیایی» از این جا نشات می گیرد.
حتی طبق کتاب هنری د×ی×و×س به نام «آنفلونزای اسپانیایی»، در اواخر بهار ۱۹۱۸، سرویس خبری اسپانیا به دفتر رویترز در لندن خبر داد که «گونه ی عجیبی از بیماری که ویژگی های ویروس مسری را دارد در مادرید مشاهده شده است. میزان اپیدمی آن خفیف و هیچ مرگی گزارش نشده است». ظرف مدت دوهفته بعد از این گزارش، بیش از صدهزار نفر مبتلا به آنفلونزا شده بودند. بین ۳۰ تا ۴۰% از افرادی که در مکان ها سربسته مانند مدرسه، سربازخانه و ساختمان های دولتی کار یا زندگی می کردند، دچار این ویروس شدند. منابع و خدمات پزشکی از عهده ی تقاضا برنمی آمد.
اصطلاح «آنفلونزای اسپانیایی» به سرعت در لندن سر زبان ها افتاد. طبق کتاب نیال جانسون به نام «بریتانیا و آنفلونزای مسری ۱۹۱۸-۱۹)، مطبوعات انگلیسی آب و هوای اسپانیا را در شیوع آنفلونزا مقصر می دانستند:« آب وهوای خشک و پرباد اسپانیا در بهار، فصلی ناخوشایند و ناسالم را رقم زده است» (به نقل از یک مقاله در تایمز). گفته می شد که گردوغبار پر از میکروب توسط بادهای شدید اسپانیا پراکنده می شود بدین معنی که آب وهوای مرطوب بریتانیا مانع از شیوع آنفلونزا در این کشور می شود.
علائم آنفلونزا چه بود؟
از جمله علائم اولیه ی بیماری سردرد و خستگی به همراه سرفه های خشک و کوتاه، از دست دادن اشتها، مشکل گوارشی و بعد در روز دوم ع×ر×ق کردن بیش از اندازه بود. سپس بیماری به روی اندام تنفسی تاثیر می گذاشت و ممکن بود تبدیل به ذات الریه شود. هامفریز توضیح می دهد که اغلب ذات الریه یا سایر عوارض تنفسی ناشی از آنفلونزا علت اصلی بروز مرگ بود. به همین دلیل تعیین آمار دقیق مرگ و میر براثر آنفلونزا دشوار است زیرا علت مربوط به فوت بیمار اغلب چیزی غیر از آنفلونزا بود.
ویروس تا تابستان ۱۹۱۸ به سرعت در سایر کشورهای قاره ی اروپا درحال گسترش بود. بیماری گریبان وین، بوداپست و مجارستان را گرفته بود و بخش هایی از آلمان و فرانسه نیز به همین نسبت مبتلا شده بودند. گزارش بیماری و غیبت کودکان بسیاری از مدارس آلمان منتشر می شد و بیماری کارمندان کارخانه ی مهمات باعث کاهش تولیدات شد.
۲۵ ژوئن ۱۹۱۸، آنفلونزای شایع در اسپانیا به بریتانیا رسید. این اپیدمی در ماه جولای چنان به روی تجارت پارچه ی لندن تاثیر گذاشت که طبق کتاب «آنفلونزای مسری اسپانیا در سال های ۱۹۱۹-۱۹۱۸: چشم اندازی تازه»؛ ۸۰ کارگر از ۴۰۰ کارگر یک کارخانه تنها در عرض یک روز بیمار شدند. گزارش ناشی از غیبت کارمندان دولتی در لندن به خاطر آنفلونزا ۲۵ تا ۵۰ درصد از نیروی کار را شامل می شد.
چند نفر جان خود را از دست دادند؟
تا بهار ۱۹۱۹، تعداد مرگ و میر ناشی از آنفلونزای اسپانیایی رو به کاهش بود. از آن جایی که متخصصین پزشکی در امر جلوگیری از شیوع بیماری ناتوان بودند، کشورهای مختلف با ظهور و بروز بیماری ویران شده بودند. این وضعیت شبیه به شرایط ۵۰۰ سال پیش بود که مرگ سیاه (طاعون) در سراسر دنیا هرج و مرج به بار آورده بود.
نانسی بریستو در کتاب خود به نام «بیماری مسری آمریکایی: جهان های ازدست رفته در اپیدمی آنفلونزای ۱۹۱۸» توضیح می دهد که این ویروس ۵۰۰ میلیون از افراد سراسر دنیا را تحت تاثیر قرار داده است. در آن زمان، این تعداد یک سوم از جمعیت جهان را تشکیل می داد. ۵۰ میلیون نفر در اثر این ویروس جان خود را از دست دادند ولی گفته می شود رقم واقعی از این هم بالاتر است.
بریستو تخمین می زند که حدود ۲۵% از جمعیت ایالت متحده به این ویروس مبتلا شدند و این تعداد در بین نیروی دریایی ایالت متحده، به خاطر شرایط خدمت در دریا، به ۴۰% می رسد. تا آخر اکتبر ۱۹۱۸، این آنفلونزا جان ۲۰۰ هزار نفر از آمریکاییان را گرفت و بریستو ادعا می کند که درمجموع بیش از ۶۷۵ هزار آمریکایی در اثر این بیماری مرده اند. تاثیر این مرگ و میر بر جمعیت آنقدر شدید بود که نرخ امید به زندگی در آمریکا طی سال ۱۹۱۸ به اندازه ۱۲ سال کاهش یافت.
آن قدر جنازه روی هم تلنبار شد که قبرستان ها اشباع شدند و خانواده ها مجبور بودند خودشان برای بستگان خود قبر بکنند. مرگ کشاورزان به روی دروی محصولات آخر تابستان تاثیر گذاشت. کمبود نیرو و منابع در بریتانیا نیز سایر خدمات، ازجمله جمع آوری زباله، را تحت فشار قرار داد.
بیماری به آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام جنوبی هم رسید. در هند، از هر ۱۰۰۰ نفر پنجاه نفر جان خود را از دست می دادند که آمار شوکه کننده ای است.
آمار مرگ و میر ناشی از این بیماری متغیر است ولی باورها براین است که یک سوم از جمعیت دنیا مبتلا شدند و دست کم پنجاه میلیون نفر جان خود را از دست دادند به طوری که انفلونزای اسپانیایی به مرگبارترین بیماری مسری عصر مدرن تبدیل شد. با این که در آن زمان لقب آنفلونزای اسپانیایی به این بیماری داده شد، بعید است که محل بروز این ویروس از اسپانیا باشد.
علت شیوه انفلونزای اسپانیایی چه بود؟
شیوع بیماری از سال ۱۹۱۸، یعنی طی ماه های آخر جنگ جهانی اول آغاز شد و مورخین امروزه معتقدند شاید جنگ تاحدی در شیوع ویروس سهم داشته است. سربازان جبهه ی غربی که در تنگنا، خاک و خل و رطوبت زندگی می کردند، بیمار شدند. علت اصلی و مستقیم این امر پایین آمدن سیستم ایمنی بدن سربازان به خاطر سوءتغذیه بود. بیماری آن ها که به آن “la grippe” (به معنی آنفلونزا) گفته می شد، مسری بود و بین لشکریان شیوع پیدا کرد. ظرف مدت سه روز پس از بیماری، بسیاری از سربازان بهتر می شدند ولی همه زنده نمی ماندند.
در تابستان ۱۹۱۸، همزمان با برگشتن گردان به خانه برای مرخصی، ویروس ناشناخته را که باعث بیماری آن ها شده بود با خود به خانه و شهر برگرداندند. ویروس در شهر و روستاهای کشور محل سکونت سربازان گسترش پیدا کرد. روند بهبود بسیاری از افراد مبتلا، چه سرباز و چه شهروند، سریع نبود. تاثیر ویروس به روی جوانان بین ۲۰ و ۳۰ سال که قبلا سالم بودند، بیشتر بود.
چرانام بیماری را آنفلونزای اسپانیایی گذاشتند؟
اسپانیا یکی از نخستین کشورهایی بود که ویروس در آن تشخیص داده شد ولی به باور مورخین این موضوع احتمالا نتیجه ی سانسور زمان جنگ است. اسپانیا در زمان جنگ ملت بی طرف بود و سختگیری شدیدی برای سانسور به مطبوعات اعمال نمی کرد بنابراین آزادانه می توانست اولین نشانه های بروز بیماری را انتشار دهد. درنتیجه، مردم به اشتباه گمان کردند که این بیماری مختص اسپانیاست و نام «آنفلونزای اسپانیایی» از این جا نشات می گیرد.
حتی طبق کتاب هنری د×ی×و×س به نام «آنفلونزای اسپانیایی»، در اواخر بهار ۱۹۱۸، سرویس خبری اسپانیا به دفتر رویترز در لندن خبر داد که «گونه ی عجیبی از بیماری که ویژگی های ویروس مسری را دارد در مادرید مشاهده شده است. میزان اپیدمی آن خفیف و هیچ مرگی گزارش نشده است». ظرف مدت دوهفته بعد از این گزارش، بیش از صدهزار نفر مبتلا به آنفلونزا شده بودند. بین ۳۰ تا ۴۰% از افرادی که در مکان ها سربسته مانند مدرسه، سربازخانه و ساختمان های دولتی کار یا زندگی می کردند، دچار این ویروس شدند. منابع و خدمات پزشکی از عهده ی تقاضا برنمی آمد.
اصطلاح «آنفلونزای اسپانیایی» به سرعت در لندن سر زبان ها افتاد. طبق کتاب نیال جانسون به نام «بریتانیا و آنفلونزای مسری ۱۹۱۸-۱۹)، مطبوعات انگلیسی آب و هوای اسپانیا را در شیوع آنفلونزا مقصر می دانستند:« آب وهوای خشک و پرباد اسپانیا در بهار، فصلی ناخوشایند و ناسالم را رقم زده است» (به نقل از یک مقاله در تایمز). گفته می شد که گردوغبار پر از میکروب توسط بادهای شدید اسپانیا پراکنده می شود بدین معنی که آب وهوای مرطوب بریتانیا مانع از شیوع آنفلونزا در این کشور می شود.
علائم آنفلونزا چه بود؟
از جمله علائم اولیه ی بیماری سردرد و خستگی به همراه سرفه های خشک و کوتاه، از دست دادن اشتها، مشکل گوارشی و بعد در روز دوم ع×ر×ق کردن بیش از اندازه بود. سپس بیماری به روی اندام تنفسی تاثیر می گذاشت و ممکن بود تبدیل به ذات الریه شود. هامفریز توضیح می دهد که اغلب ذات الریه یا سایر عوارض تنفسی ناشی از آنفلونزا علت اصلی بروز مرگ بود. به همین دلیل تعیین آمار دقیق مرگ و میر براثر آنفلونزا دشوار است زیرا علت مربوط به فوت بیمار اغلب چیزی غیر از آنفلونزا بود.
ویروس تا تابستان ۱۹۱۸ به سرعت در سایر کشورهای قاره ی اروپا درحال گسترش بود. بیماری گریبان وین، بوداپست و مجارستان را گرفته بود و بخش هایی از آلمان و فرانسه نیز به همین نسبت مبتلا شده بودند. گزارش بیماری و غیبت کودکان بسیاری از مدارس آلمان منتشر می شد و بیماری کارمندان کارخانه ی مهمات باعث کاهش تولیدات شد.
۲۵ ژوئن ۱۹۱۸، آنفلونزای شایع در اسپانیا به بریتانیا رسید. این اپیدمی در ماه جولای چنان به روی تجارت پارچه ی لندن تاثیر گذاشت که طبق کتاب «آنفلونزای مسری اسپانیا در سال های ۱۹۱۹-۱۹۱۸: چشم اندازی تازه»؛ ۸۰ کارگر از ۴۰۰ کارگر یک کارخانه تنها در عرض یک روز بیمار شدند. گزارش ناشی از غیبت کارمندان دولتی در لندن به خاطر آنفلونزا ۲۵ تا ۵۰ درصد از نیروی کار را شامل می شد.
چند نفر جان خود را از دست دادند؟
تا بهار ۱۹۱۹، تعداد مرگ و میر ناشی از آنفلونزای اسپانیایی رو به کاهش بود. از آن جایی که متخصصین پزشکی در امر جلوگیری از شیوع بیماری ناتوان بودند، کشورهای مختلف با ظهور و بروز بیماری ویران شده بودند. این وضعیت شبیه به شرایط ۵۰۰ سال پیش بود که مرگ سیاه (طاعون) در سراسر دنیا هرج و مرج به بار آورده بود.
نانسی بریستو در کتاب خود به نام «بیماری مسری آمریکایی: جهان های ازدست رفته در اپیدمی آنفلونزای ۱۹۱۸» توضیح می دهد که این ویروس ۵۰۰ میلیون از افراد سراسر دنیا را تحت تاثیر قرار داده است. در آن زمان، این تعداد یک سوم از جمعیت جهان را تشکیل می داد. ۵۰ میلیون نفر در اثر این ویروس جان خود را از دست دادند ولی گفته می شود رقم واقعی از این هم بالاتر است.
بریستو تخمین می زند که حدود ۲۵% از جمعیت ایالت متحده به این ویروس مبتلا شدند و این تعداد در بین نیروی دریایی ایالت متحده، به خاطر شرایط خدمت در دریا، به ۴۰% می رسد. تا آخر اکتبر ۱۹۱۸، این آنفلونزا جان ۲۰۰ هزار نفر از آمریکاییان را گرفت و بریستو ادعا می کند که درمجموع بیش از ۶۷۵ هزار آمریکایی در اثر این بیماری مرده اند. تاثیر این مرگ و میر بر جمعیت آنقدر شدید بود که نرخ امید به زندگی در آمریکا طی سال ۱۹۱۸ به اندازه ۱۲ سال کاهش یافت.
آن قدر جنازه روی هم تلنبار شد که قبرستان ها اشباع شدند و خانواده ها مجبور بودند خودشان برای بستگان خود قبر بکنند. مرگ کشاورزان به روی دروی محصولات آخر تابستان تاثیر گذاشت. کمبود نیرو و منابع در بریتانیا نیز سایر خدمات، ازجمله جمع آوری زباله، را تحت فشار قرار داد.
بیماری به آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام جنوبی هم رسید. در هند، از هر ۱۰۰۰ نفر پنجاه نفر جان خود را از دست می دادند که آمار شوکه کننده ای است.
نام موضوع : آنفلونزای اسپانیایی: مرگبارترین بیماری مسری تاریخ
دسته : بیماری ها
